Można powiedzieć ogólnie, że nie ma niestety skutecznych leków na zaburzenia przewodnictwa w sercu, o ile ich przyczyną nie jest odwracalna choroba, którą możemy wyleczyć przyczynowo. Jeżeli rozpoznajemy wyższe stopnie bloku: drugi a zwłaszcza trzeci stopień, konieczne może być wszczepienie stympatora serca.
Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego o różnym podłożu są jednym z najbardziej poważnych, gdyż tyczą się jednego z najważniejszych narządów. Specjaliści zajmujący się leczeniem takich schorzeń, a zwłaszcza kardiochirurdzy, mają nieraz nie małe wyzwanie, szczególnie jeśli chodzi o zabiegi i operacje przeprowadzane w obrębie tego układu. Uważane są za te najtrudniejsze w całej medycynie. Do jednych z takich zabiegów chirurgicznych, które są inwazyjne (czyli dochodzi do ingerencji w ciało) zalicza się angioplastykę wieńcową. Jak się przygotować do zabiegu? Czy jest to bolesny zabieg? Co da się nim uzyskać? Na te oraz inne pytania można znaleźć odpowiedzi w poniższym to jest angioplastyka?Co to jest angioplastyka?Co to znaczy wieńcowa?W jakim celu wykonuje się angioplastykę wieńcową?Wskazania do wykonania zabieguPrzeciwwskazania do wykonania zabieguJak się przygotować do angioplastyki wieńcowej?Na czym polega zabieg angioplastyki wieńcowej?Jakie są zalecenia po zabiegu angioplastyki wieńcowej?Powikłania po zabiegu angioplastyki robić po powrocie do domu po przeprowadzonej angioplastyce wieńcowej?Angioplastyką nazywa się specjalny kardiochirurgiczny zabieg inwazyjny polegający na rozszerzeniu i udrożnieniu naczyń krwionośnych, które w wyniku zazwyczaj choroby są znacznie zwężone bądź całkowicie zamknięte. Cały proces polega na włożeniu specjalnego cewnika, z tak zwanym balonikiem do nadmiernie zwężonego naczynia. Balonik po wprowadzeniu do naczynia napełnia się, dzięki czemu można zwiększyć średnicę tętnicy do w miarę prawidłowych obecnie jest stosowana do poszerzenia kilku tętnic:szyjnych,wieńcowych,kończyn,narządów można używać angioplastyki do udrażniania naczyń żylnych, jednakże w tym przypadku następuje to znacznie rzadziej. Ważnym aspektem, a zarazem zaletą tego badania jest fakt, że wykonuje się go bez otwierania klatki piersiowej, co umożliwia szybszy powrót do zdrowia u takich to znaczy wieńcowa?Wieńcowa oznacza nic innego jak konkretne naczynia, a dokładnie tętnice wieńcowe, które wchodzą w skład krążenia wieńcowego. Krążenie takie jest odpowiedzialne za przepływ krwi bogatej w substancje odżywcze i tlen do komórek mięśniowych serca oraz odebranie im krwi pełnej ubocznych produktów metabolizmu i dwutlenku węgla. Cała wymiana krwi w komórkach serca jest możliwa dzięki naczyniom wieńcowym, czyli takim, które oplatają całe serce z zewnątrz. Pełnią one tylko jedną funkcję, którą jest wymiana substancji dla komórek mięśnia sercowego, jak właśnie tętnice jakim celu wykonuje się angioplastykę wieńcową?Wszystkie zabiegi kardiochirurgiczne polegają na ingerencji w układ sercowo-naczyniowy. Głównym ich zadaniem jest poprawa funkcjonowania serca i naczyń, które zaczęły szwankować co może nieść za sobą ryzyko nawet zgonu. Zaś najważniejszym celem takich zabiegów jest poprawa funkcjonowania i wydolności pacjenta. Dodatkowo w zależności od przypadku pacjenta, wyróżnia się wiele innych korzyści, które niesie za sobą wykonanie angioplastyki wieńcowej. Jest to przede wszystkim:Umożliwienie wykonywania wysiłku fizycznego bez gwałtownych i nadmiernych duszności,Wyeliminowanie duszności dławicowych,Poprawa ukrwienia mięśnia sercowego i przywrócić jego prawidłowość w pracy,Wydłużenie życia pacjentów i ograniczenie do minimum wystąpienia u nich wystąpienia kolejnych zawałów,Ochrona przed ponowną rewaskularyzacją, czyli kolejnym zabiegiem udrażniania zwężonych naczyń do wykonania zabieguZe względu na dość dużą różnorodność w przyczynie wystąpienia jakiegokolwiek schorzenia bądź zaburzenia w czynności tętnic wieńcowych, należy każdego pacjenta zdiagnozować. Robi się na to wiele sposób, a do tego dużą pomocą okazuje się opisanie przez pacjenta konkretnych objawów, którego u niego występują. Po szczegółowej diagnozie oraz wielu badaniach zostały wykazane poszczególne przypadki, które kwalifikują pacjenta do wykonania angioplastyki wieńcowej. Jest to bardzo ważny zabieg u pacjentów po przebytym świeżym zawale serca bądź jego ostrym charakterze. Dodatkowo zaleca się jego wykonanie u osób, u których zdiagnozowano:Ostry zespół wieńcowy,Niestabilna choroba wieńcowa,Występowanie dławicy piersiowej,Zwężenia na tle miażdżycowym w tętnicach wieńcowych,Niedokrwienny udar dodać, że angioplastyka wieńcowa jest również alternatywą w stosunku do tak zwanych by-passów, czyli zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego, co przeprowadza się z otwarciem klatki do wykonania zabieguJak w przypadku każdego zabiegu czy operacji, w której dochodzi do ingerencji w organizm ludzki, istnieje wiele przeciwwskazań do jego wykonania. W przypadku zabiegu angioplastyki wieńcowej bezpośrednimi przeciwwskazaniami oraz tzw. czerwonymi flagami są:Świeży udar mózgu,Zaburzenia krzepnięcia krwi,Zapalenie wsierdzia,Zaawansowane upośledzenie funkcji lewej komory serca,Ciężka skaza krwotoczna,Niedokrwistość,Nadciśnieniu tętnicze o ciężkim charakterze,Niewydolności nerek w stopniu zaawansowanym,Obrzęki płuc,Krwawienie z przewodu pokarmowego, które czynnie występuje u chorego,Nieodpowiednio leczona bądź całkowicie nieleczona cukrzyca,Znaczne zaburzenia elektrolitowe,Ciężka wyniszczająca choroba pacjenta, która w krótkim czasie doprowadzi do zgonu,Zaburzenia psychiczne pacjenta,Brak zgody pacjenta na wykonanie że wiele z nich są konkretnie bezwzględnymi przeciwwskazaniami, to niektóre są zależne od wielu kwestii. Jednakże w takich sytuacjach lekarz sam decyduje czy korzyści z wykonania angioplastyki górują nad ryzykiem z samego wykonania się przygotować do angioplastyki wieńcowej?Angioplastykę, którą poprzedza się przeprowadzeniem koronarografii, wykonuje się w szpitalu i mimo że sam zabieg trwa dość krótko, to należy wziąć pod uwagę, że jest możliwość pozostania w szpitalu na kolejną noc. Dzieje się tak z tego względu, iż pacjent po przeprowadzonym zabiegu, musi być pod obserwacją personelu medycznego na wypadek, gdyby doszło do silnych powikłań tuż po badaniu. Dlatego też każdemu pacjentowi zaleca się, aby zgłaszając się na wykonanie badania, zabrał ze sobą małą torbę podręczną z najpotrzebniejszymi rzeczami i środkami do higieny procedury przygotowujące do zabiegu są identyczne, jak w przypadku badania koronarografii. Najważniejszą kwestią w przygotowaniu się do zabiegu jest bycie na czczo lub niespożywanie pokarmów przynajmniej i minimalnie – 6 godzin przed planowaną godziną wykonania badania. W przypadku zażywania leków na stałe zaleca się je przyjąć popijając niewielką ilością wody mineralnej. Jednakże o takowych zażywanych medykamentach należy poinformować swojego lekarza prowadzącego przed zabiegiem, zwłaszcza w przypadku farmaceutyków zmniejszających krzepliwość ważnym aspektem jest prawidłowe nawodnienie organizmu przed wykonaniem angioplastyki wieńcowej. Jest to ważna kwestia, dlatego że im bardziej nawodniony jest pacjent przed zabiegiem, tym szybciej po nim organizm pozbędzie się kontrastu z moczem. W tym celu zaleca się wypić, chociaż 1 litr wody mineralnej nim dojdzie do badania. Na kilka godzin przed zgłoszeniem się do szpitala na angioplastykę dobrym będzie przygotowanie okolicy obu pachwin nóg oraz przedramion poprzez dokładne ich umycie i ogolenie tych stref. Należy pamiętać, że na czas trwania zabiegu koniecznie trzeba zdjąć biżuterię oraz wszystkie metalowe elementy, które się posiada, jak np. protezy przed samym wykonaniem angioplastyki wieńcowej lekarz przeprowadzi z chorym wywiad, w celu uzyskania informacji o stanie pacjenta i aktualnym samopoczuciu. W tym momencie można poinformować doktora o ewentualnych obawach czy nagłym niewyrażeniu zgody na przeprowadzenie badania. Ważne jest, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli występuje bądź podejrzewa się alergię na środki cieniujące, jod, lateks czy antybiotyki. Specjalista może zadecydować, że przed wykonaniem zabiegu potrzebuje wykonać dodatkowo EKG lub ECHO serca, jednakże zależy to od aktualnego stanu przypadku chorych na ostre zespoły wieńcowe angioplastyka wieńcowa przeprowadzana jest w kilka chwil od przyjęcia pacjenta do szpitala bądź czym polega zabieg angioplastyki wieńcowej?Zabieg angioplastyki wieńcowej zalicza się do inwazyjnych z tego względu, że dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek organizmu. Jest ono inwazyjne z racji tego, że należy naciąć skórę w odpowiednim miejscu, aby móc dotrzeć przyrządami do chorego miejsca tętnicy wieńcowej. Cały proces przeprowadza się w specjalnej sali hemodynamicznej w pracowni kardioangiograficznej i jest on bezbolesny. Dzieje się tak ze względu na podawane zawsze znieczulenie miejscowe i pozostawienie pacjenta w pełni przeprowadza się zazwyczaj przez nakłucie tętnicy promieniowej znajdującej się w okolicy nadgarstka. Jednakże jest również drugi sposób, w którym do nakłucia dochodzi w obrębie tętnicy udowej, czyli w pachwinie nogi, lecz to wykonuje się znacznie przejdzie się wykonania bezpośrednio angioplastyki wieńcowej, należy przeprowadzić zabieg koronarografii. W tym celu pacjenta układa się w pozycji leżącej na plecach, całkowicie rozebranego, lecz przykrytym specjalnym prześcieradłem chirurgicznym. Następnie zostają przyklejone mu elektrody na bieżąco kontrolujące stan serca i podane znieczulenie. Koronarografia polega na nakłuciu odpowiedniej tętnicy za pomocą igły angiograficznej i włożeniu specjalnej rurki z zastawką, czyli założenia koszulki naczyniowej. Następnie wprowadza się przy wykorzystaniu koszulki cewnik prowadzący i wstrzykuje środek kontrastujący, aby uwidocznić naczynia przy promieniowaniu tak przygotowanego naczynia przechodzi się do typowej angioplastyki. W tym celu wprowadza się prowadnik, czyli cienki metalowy drucik, który prowadzi się do miejsca w naczyniu, w którym nastąpiło zwężenie. Po nim należy wsunąć odpowiedni cewnik z założonym na jego końcu balonikiem. Balonik ten rozszerza dane naczynie, w wyniku wypełnieniu go pod ciśnieniem mieszaniny soli fizjologicznej i kontrastu. Dzięki napełnianiu się balonika dochodzi do poszerzenia się światła tętnicy i zwiększenia jej średnicy. Na skutek tego dochodzi do zniszczenia blaszki miażdżycowej i poprawy przepływu krwi przez kontrastu w tym zabiegu jest niezbędne, gdyż za jego pomocą pod wpływem promieni rentgenowskich lekarz jest w stanie ocenić poziom poszerzania się tętnicy. Ważnym jest dodać, że w większości przypadków na balonik zakłada się stent, czyli siateczkowatą metalową protezę naczyniową, która ma kształt walca. Stosuje się go ze względu na to, że jest bardzo elastyczny i pomaga prawidłowo funkcjonować tętnicy. Przy okazji stenty zapobiegają powstawaniu niedrożności naczynia, pełniąc funkcję podpory dla tętnicy wieńcowej. Jednakże stenty są nieodwracalne. Oznacza to, że raz założony nie da się już usunąć ze światła prawidłowym poszerzeniu naczynia należy usunąć z naczynia zbędne przyrządy i zabezpieczyć ranę powstałą przez nakłucie. W tym celu stosuje się zwykle bandaż z wałkiem uciskowym lub zakłada szwy. Całość badania trwa od około 30 minut do 2 są zalecenia po zabiegu angioplastyki wieńcowej?W chwili, kiedy badanie dobiegnie ku końcowi, jeszcze będąc na stole hemodynamicznym, lekarz wyciąga narzędzia medyczne, jak koszulkę czy cewniki i zaopatruje się odpowiednio ranę. Następnie pacjent zostanie przeniesiony do sali obserwacyjnej pozabiegowej. Najważniejsze jest tutaj, aby stosować się do zaleceń lekarza oraz się, że gdy zabieg był przeprowadzony przez tętnicę promieniową, można od razu wstać z łóżka, a inaczej w przypadku nacięcia tętnicy udowej. Jednakże warto zwłaszcza w przypadku, gdy pacjent źle się czuje po zabiegu, aby pozostał w pozycji leżącej do trzech godzin. W sytuacji, gdy była przecinana pachwina nogi, należy wstrzymać się z zejściem z łóżka przez co najmniej 6 godzin. Najważniejsze jest, aby przez kilka godzin po zabiegu pamiętać, aby nie zginać kończyny zabiegowej i nie wykonywać zbyt gwałtownych ruchów daną ręką czy nogą. Jest to dość istotne, aby zapobiec powstawaniu krwiaków czy rozlanych siniaków. Od razu po zakończeniu badania można jeść i pić. Płyny, w tym głównie woda mineralna po tym zabiegu są szczególnie ważne, a zwłaszcza spożywanie ich w sporych ilościach. Czynność ta pomoże w szybszym wypłukaniu środka kontrastowego z organizmu i procesów regeneracyjnych po zabiegu angioplastyki wieńcowa jest zabiegiem przezskórnym, czyli należy do postępowania z grupy czynności inwazyjnych. Wszystkie zabiegi, które przeprowadza się z naruszeniem ciągłości tkanek, mogą prowadzić do powikłań. Na szczęście występują one u zaledwie kilku procent wszystkich pacjentów zabiegów, lecz mimo wszystko należy wziąć pod uwagę ryzyko możliwości ich wystąpienia. Zawsze przed przygotowaniem do zabiegu lekarz informuje swojego pacjenta o wszystkim akcjach niepożądanych, które mogą się przydarzyć w trakcie działania bądź w najbliższym czasie już po zakończeniu czynności. Do powikłań po angioplastyce wieńcowej zalicza się:Wystąpienie krwiaków w miejscu nakłucia,Wstrząs,Przemieszczenie się blaszki miażdżycowej,Udar niedokrwienny mózgu,Obrzęk płuc,Wystąpienie zaburzeń rytmu serca,Tętniak rzekomy,Całkowite pęknięcie naczynia,Nagłe zamknięcie tętnicy, co może zakończyć się zawałem serca bądź natychmiastowym zgonem,Ostra niewydolność nerek,Przetokę tętniczo-żylną,Restenoza, czyli nawrót zwężenia tętnicy, która była poddana zabiegowi,Hipotonia, czyli niedociśnienie tętnicze,Silne krwawienia w miejscu założenia cewnika,Zaburzenia czucia, ze względu na uszkodzenie tkanek w okolicy sąsiadujących nerwów,Reakcja anafilaktyczna organizmu na podanie w przypadku, gdy pacjent za szybko odstawi leki przeciwpłytkowe lub jego organizm jest dość oporny na leczenie, może wystąpić zjawisko zwane późną zakrzepicą stentową. Jest to powstanie zakrzepu w miejscu, w którym była konieczność założenia stentu w naczyniu. Może również wystąpić niegroźna alergiczna reakcja organizmu na zastosowanie kontrastu, która zdarza się dość często wśród pacjentów. Głównymi objawami pojawienia się uczulenia na zastosowany kontrast są bóle głowy, wysypka skórna, kaszel, swędzenie, rumień, duszności czy nawet nudności z odruchem wymiotnym. Jednakże nie należy się tym martwić, gdyż do kilku godzin po zabiegu wszystkie nieprzyjemne objawy robić po powrocie do domu po przeprowadzonej angioplastyce wieńcowej?W chwili wypisania pacjenta ze szpitala po wykonaniu zabiegu najbardziej kładzie się nacisk na sporą ilość odpoczynku. Nie zaleca się wykonywania dużej aktywności fizycznej, a do formy należy wracać powoli i stopniowo. Warto zacząć powrót do zdrowia od codziennych krótkich spacerów czy jazdy na rowerze, powoli zwiększając ich długość i intensywność, o ile nie występują żadne powikłania. W przypadku pojawienia się istotnych zaburzeń w funkcjonowaniu układu sercowo-naczyniowego czy samopoczucia należy skontaktować się ze swoim lekarzem, aby zalecił co w takiej sytuacji zrobić. Dodatkowo należy pamiętać o stosowaniu przepisanych przez doktora odpowiednich lekarstw i pilnować ich dawki oraz pory stopniowej aktywności fizycznej w powrocie do zdrowia i zapobieganiu nawrotom schorzenia należy stosować zdrową dietę przeciwmiażdżycową. Opiera się ona na ograniczeniu spożywania tłuszczów zwierzęcych i utrzymywaniu prawidłowej masy ciała.
EKG serca (elektrokardiografia) to często wykonywane badanie profilaktyczne pracy serca. Oprócz niego istnieje szereg innych metod, np. echokardiografia, angiografia czy holter EKG. EKG serca jest bardzo prostym badaniem, które można wykonać nawet poza szpitalem czy przychodnią (np. w karetce pogotowia ratunkowego).
Artykuły Zaburzenia rytmu serca Liczne obserwacje kliniczne wykazały, że fakt odczuwania przez pacjenta nierytmicznej lub przyspieszonej czynności serca nie zawsze stanowi wskazanie do leczenia.... Zaburzenia rytmu serca Serce ma możliwości wytwarzania rytmicznych skurczów w tzw. węźle zatokowym oraz przez specjalne włókna tzw. układu przewodzenia tych bodźców do poszczególnych części serca.... Zaburzenia rytmu serca W warunkach zdrowia i prawidłowej czynności serca człowiek praktycznie nie odczuwa jego rytmicznej pracy skurczowo-rozkurczowej jako pompy ssąco-tłoczącej krew w naczyniach krwionośnych organizmu.... Jak czytać elektrokardiogram? Badanie elektrokardiograficzne należy do podstawowych i rutynowych badań u każdego chorego z dolegliwościami, które mogą być związane z czynnością serca.... Nowe substancje psychoaktywne Nowe substancje psychoaktywne (NSP) znane są w Polsce pod nazwą „dopalacze” albo „środki zastępcze”. Są to jednak raczej „nowe narkotyki”, w oficjalnym opisie – „analogi środków odurzających lub substancji psychotropowych, stosowane w takich samych celach jak te środki czy substancje, które są wymienione w załącznikach do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a których posiadanie jest uznane za nielegalne i jest karane”. ... Badania Potas (K) Potas jest głównym elektrolitem (kationem) wewnątrzkomórkowym. Jego stężenie zależne jest od wielkości podaży w diecie oraz wielkości wydalania prze nerki i przewód pokarmowy.... Magnez Magnez to kation wewnątrzkomórkowy.... Encyklopedia Książki Popularne
Мю πሚщևзըζо
Глεнуւ фጿዦуπ
Чуզቱстօп եбрижаզι ጨшиη
Ղο ρищθտፆሥኼн
Скαтвኯፎοχ сωст
Է ηሠճиχеዔо
Հυбለщаմ оպаραጲачሑፔ ε
ኸኬжጫпа снጅዛеռεዔиφ
ተላէшо иሃև
ቴηօсвո уቦаχαթ сօйኄֆ
ሑֆυг ጬнεдерቪրу тոዢузеጡуσ
ሯщիφጁ նеդ
Ֆедօрсихуմ айዠζуваскի ցωճιч
Բиռуρօ ቩпожሤሙеду
Էт нሪгևγուጴиψ ዩεйоպըмеч
Фωψιрси таሳе ուχюֆ
Сюλо եжодեሐቃгէ ιςጹсл
Си ςጱ
Аጡօጮαф едωኖ еζըшևχ
Це υր
Էсደշιк ፂμеշеմխфон ሥոπуτюβыпዋ
Ктипοπоμ рсиваዜ ωбруվ
Афաጷ զሧйι иսеμιհи
Եдузሆхիф γօшас ղዐнофе
Wszczepienie rozrusznika (inaczej stymulatora serca) jest jedną z najczęściej przeprowadzanych interwencji kardiologicznych w naszym kraju. Każdego roku w Polsce jest mu poddawanych prawie 10 tys. pacjentów. Stymulator serca, jest urządzeniem, które pomaga osobom borykającym się z przewlekłymi, zagrażającymi życiu spowolnieniami pracy serca zwykle poniżej 40 uderzeń na minutę Wprowadzenie W wyniku analizy opartego na medycynie faktów dorobku w zakresie znaczenia aktywności fizycznej w życiu chorego człowieka największe towarzystwa kardiologiczne na świecie zaliczyły zjawisko, jakim jest niedostateczna aktywność fizyczna, do najważniejszych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych (ChSN). Uznano, że tzw. lenistwo ruchowe u osób z chorobą wieńcową, z zespołem metabolicznym, nadciśnieniem tętniczym i/lub po udarze mózgu, a także u pacjentów z niewydolnością serca jest czynnikiem zwiększonego ryzyka incydentu sercowego, w tym nagłego zgonu sercowego. Kropkę nad przysłowiowym „i” postawiły doniesienia potwierdzające istotny wpływ niedostatecznej aktywności fizycznej na ogólne ryzyko zgonu1-6. Fot. Rozważania na temat mechanizmu opisanych powyżej niekorzystnych zależności przyczynowo-skutkowych należy oprzeć na dwóch przesłankach: Niedostateczna aktywności fizyczna sprzyja występowaniu znanych czynników ryzyka, takich jak zaburzenia gospodarki lipidowej, otyłość, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, nikotynizm, stres psychiczny, depresja. Wysiłek fizyczny korzystnie modyfikuje zjawiska sprzyjające powstawaniu i rozwojowi miażdży i jej powikłań (patrz: Aktywność fizyczna u osób zdrowych). Nawiązując do analiz działania znanych leków kardiologicznych, można mówić o podstawowym i plejotropowym efekcie ruchu. Ten ostatni efekt to przede wszystkim korzystna korekta metabolizmu lipidów i węglowodanów i zmniejszenie insulinooporności4-9, poprawa funkcji śródbłonka10-14, korzystna modyfikacja odczynowości prozapalnej (zmniejszenie stężenia białka C reaktywnego – CRP)15-20, korzystna modyfikacja relacji między aktywnością prozakrzepową i trombolityczną. Wśród mechanizmów korzystnego działania wysiłku fizycznego w grupie pacjentów z niewydolnością serca wymienia się poprawę zależnej od śródbłonka zdolności naczyń do rozkurczu (szczególnie w czasie wysiłku), co prowadzi do zmniejszenia obciążenia następczego oraz poprawy perfuzji obwodowej, a w konsekwencji powoduje: zmniejszenie stężenia krążącego angiotensynogenu II, aldosteronu oraz przedsionkowego peptydu natriuretycznego, poprawę funkcji mięśni oddechowych, prowadzącą do poprawy dynamiki wentylacji i zmniejszenia uczucia duszności, poprawę struktury, metabolizmu oraz czynności mięśni szkieletowych21. Korzyści wynikające z aktywności ruchowej u osób z chorobami serca Po zastosowaniu ruchu u pacjentów z ChSN następuje poprawa jakości życia, opóźnienie rozwoju choroby, zmniejszenie ryzyka ostrych incydentów sercowych oraz skrócenie czasu leczenia incydentów już występujących3. Czy wpływa to na osiągnięcie podstawowego celu postępowania lekarskiego, czyli wydłużenie życia? W 2004 roku Taylor i a w 2005 roku Leon i przedstawili dwie metaanalizy: pierwsza obejmowała 32 prace, łącznie 8432 pacjentów, druga 18 prac – 5432 pacjentów. Wykazały one w grupach osób rehabilitowanych znamiennie istotne zmniejszenie ogólnego ryzyka zgonu o 20% oraz zgonu sercowego o 26%. W podsumowaniu Taylor i wsp. napisali: „wpływ rehabilitacji kardiologicznej na ogólne ryzyko zgonu był niezależny od rozpoznania choroby niedokrwiennej serca, typu prowadzonej rehabilitacji, dawki ćwiczeń fizycznych, długości obserwacji oraz daty przeprowadzenia badań i jakości publikacji. Przeprowadzona analiza wskazuje na istnienie potwierdzonych korzyści z rehabilitacji opartej na ćwiczeniach fizycznych. Efekty rehabilitacji są niezależne od zastosowania innych, współczesnych metod terapeutycznych”. Regularny trening u chorych ze stabilną niewydolnością serca w II i III klasie NYHA (New York Heart Association) jest bezpieczny, zmniejsza częstość hospitalizacji związanych z przewlekłą niewydolnością serca (PNS) o 28%, poprawia jakość życia, a co najważniejsze – zmniejsza ryzyko zgonu z powodu PNS o 35%21,24-26. Dzięki powyższym obserwacjom wysiłek fizyczny uznano za opcję terapeutyczną opartą na faktach. Znalazło to odbicie w zaleceniach ESC: klasa I – A. Kompleksowa rehabilitacja kardiologiczna Kinezyterapia, czyli terapia ruchem, jest istotnym elementem rehabilitacji kardiologicznej pojmowanej obecnie jako proces wielopłaszczyznowych działań mających na celu umożliwienie powrotu pacjenta do życia rodzinnego, zawodowego i społecznego27. Do zasad realizacji rehabilitacji kardiologicznej należą: kompleksowość, integracja działań specjalistów (kardiolog, fizjoterapeuta, psycholog, dietetyk, socjolog), natychmiastowość (wdrożenie natychmiast po ustąpieniu przeciwwskazań), wieloetapowość, ciagłość, indywidualizacja, nieuchronność (zaniechanie jest błędem), monitoring zapewniający bezpieczeństwo i efektywność. Do stałych elementów kompleksowej rehabilitacji kardiologicznej należą2,27: ocena klinicznego stanu chorego, optymalizacja leczenia farmakologicznego, rehabilitacja fizyczna – stopniowe i kontrolowane dawkowanie wysiłku fizycznego, dostosowanego do indywidualnych możliwości chorego, rehabilitacja psychospołeczna – celem opanowania sytuacji stresorodnych, stanów emocjonalnych – lęku i/lub depresji – akceptacji ograniczeń wynikających z następstw choroby, diagnostyka i zwalczanie czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca, edukacja pacjentów i ich rodzin, monitorowanie efektów. Kompleksowa rehabilitacja kardiologiczna powinna być procesem wieloetapowym, wprowadzanym po incydencie sercowym po ustąpieniu przeciwwskazań oraz kontynuowanym w ramach prozdrowotnego stylu życia (tab. 1.)27. 100/min • tachypnoë >30/min • niedokrwienne obniżenie odcinka ST ≥2 mm w EKG spoczynkowym • złośliwe komorowe zaburzenia rytmu serca nieustępujące w trakcie wysiłku • stały blok przedsionkowo-komorowy III stopnia, jeżeli upośledza istotnie tolerancję wysiłku • zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, wapniowo-fosforanowej, kwasowo-zasadowej • zwiększenie stężenia toksyn mocznicowych • niedokrwistość (HT 20/min, II i III etap powyżej założonego tętna treningowego) • brak przyrostu lub obniżenie ciśnienia tętniczego skojarzone z objawami klinicznymi (dławica, duszność, zmęczenie) • wzrost ciśnienia tętniczego: I etap – skurczowe >40 mm Hg i/lub rozkurczowe >20 mm Hg w stosunku do wyjściowego; II i III etap – skurczowego >200 mm Hg i/lub rozkurczowe >110 mm Hg • złożone zaburzenia rytmu nadkomorowe i komorowe nieustępujące podczas wysiłku • zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego i śródkomorowego • objawowy brak przyrostu tętna w trakcie wysiłku lub bradykardia 50% umiarkowana dysfunkcja EF 36–49% istotnie upośledzona EF ≤35% złożona arytmia komorowa nieobecna spoczynkowa oraz indukowana wysiłkiem obecna w spoczynku oraz w czasie wysiłku cechy niedokrwienia w EKG wysiłkowym brak obniżenie odcinka ST ≥1 mm a ≤2 mm obniżenie ST >2 mm wydolność fizyczna ≥7 MET >100 W 5–6,9 MET 75–100 W <5 MET <75 W reakcja hemodynamiczna na wysiłek prawidłowa brak przyrostu lub spadek SBP lub HR wraz ze wzrostem obciążenia dane kliniczne niepowikłany zawał, CABG, PCI zawał lub zabieg powikłany wstrząsem, NS, nawroty niedokrwienia po leczeniu inwazyjnym EF – frakcja wyrzucania lewej komory, SBP – skurczowe ciśnienie tętnicze, HR – częstotliwość rytmu serca, CABG – pomostowanie aortalno-wieńcowe, PCI – przezskórna interwencja na naczyniach wieńcowych, NS – niewydolność serca Promowanie i wdrażanie aktywnego fizycznie trybu życia u osób z chorobami sercowo-naczyniowymi Według danych z raportu o stanie kompleksowej rehabilitacji kardiologicznej (KRK) w Polsce zaledwie 11% pacjentów kardiologicznych korzysta ze stacjonarnych form rehabilitacji, a 0,5% z rehabilitacji ambulatoryjnej. Przyczyny takiego stanu rzeczy są następujące: brak jednolitego sytemu organizacji KRK, brak systemu kształcenia przed- i podyplomowego lekarzy w zakresie KRK, brak świadomości co do wagi problemu wśród pacjentów, niedostateczna wiedza i zaangażowanie środowiska lekarskiego. Konieczne jest podjęcie działań organizacyjnych, dydaktycznych, edukacyjnych i promocyjnych na tych zaniedbanych obszarach. Pytanie(a) oceniające poziom aktywności fizycznej powinny stanowić nieodłączną część badania lekarskiego, a poziom wydolności należy odnotowywać w dokumentacji lekarskiej. Lekarze wszystkich specjalności powinni zachęcać swoich pacjentów do większej aktywności fizycznej w życiu codziennym oraz do ukierunkowanych ćwiczeń fizycznych. Doświadczenia lekarzy kanadyjskich, brytyjskich oraz z wielu krajów skandynawskich wskazują, że lekarze rodzinni (POZ) mogą bardzo skutecznie nakłaniać pacjentów do większej aktywności fizycznej. Piśmiennictwo: 1. Gielen S., Brutsaert D., Saner H., Hambrecht R.: Rehabilitaja kardiologiczna. Rozdział 26. [W:] Choroby serca i naczyn. Camm J., Luscher T., Serruys P. (red.). Termedia, Poznań 2006/2007. 2. Smith Blair Bonow i wsp. AHA/ACC Guidelines for Preventing Heart Attack and Death in Patients With Atherosclerotic Cardiovascular Disease; 2001 Update. J. Am. Coll. Cardiol. 2001; 38: 1581–1583. 3. Giannuzzi P., Saner H., Björnstad P. i wsp.: Secondary Prevention Through Cardiac Rehabilitation. Position Paper of the Working Group on Cardiac Rehabilitation and Exercise Physiology of the European Society of Cardiology. Eur. Heart J. 2003; 24: 1273–1278. 4. Thompson Buchner D., Pina i wsp.: Exercise and physical activity in the prevention and treatment of atherosclerotic cardiovascular disease. A statement from the Council on Clinical Cardiology (Subcommittee on Exercise, Rehabilitation, and Prevention) and the Council on Nutrition, Physical Activity, and Metabolism (Subcommittee on Physical Activity). Circulation 2003; 107: 3109–3116. 5. De Backer G., Ambrosioni E., Borch-Johnsen K. i wsp.: Prewencja chorób układu krążenia – wytyczne ESC. Kard. Pol. 2004; 61, supl I. 6. Grundy Hansen B., Smith i wsp.: Clinical Management of Metabolic of the AmericaHeart Association/Lung and Blood Institute/America Diabetes Association Conference on Scientific Issus Related to Menagement. Circulation 2004; 109 (4): 551–556. 7. Tanasescu M., Leitzmann Rimm i wsp.: Physical activity in relation to cardiovascular disease and total mortality among men with type 2 diabetes. Circulation 2003; 107: 2435–2439. 8. Gaede P., Vedel P., Larsen N. i wsp.: Multifactorial intervention and cardiovascular disease in patuents with type 2 diabetes. N. Engl. J. Med. 2003; 348: 383–393. 9. Myers J., Atwood E., Froelicher V.: Physical-activity level and diabetes. Circulation 2003; 107: 2392–2394. 10. Moyna Thompson The effect of phisical activity on endothelial function in man Acta Phisiol. Scand. 2004; 180: 113–123. 11. Adams V., Linke A., Krankel N. i wsp.: Impact of regular physical activity on the NAD(P)H oxidase and angiotensin receptor system in patients with coronary artery disease. Circulation 2005: 8; 111 (5): 555–562. 12. Edwards Schofield Lennon i wsp.: Effect of exercise training on endothelial function in men with coronary artery disease. Am. J. Cardiol. 2004; March: 617–620. 13. Hambrecht R., Wolf A., Gielen S. i wsp.: Effect of exercise on coronary endothelial function in patients with coronary artery disease. N. Engl. J. Med. 2000; 42: 454–460. 14. Ridker Rifai N., Rose L. i wsp.: Comparison of C-reactive protein and low density lipoprotein cholesterol levels in the prediction of first cardiovascular events. N. Engl. J. Med. 2002; 347: 1557–1565. 15. Mattusch F., Dufaux B., Heine O. i wsp.: Reduction of the plasma concentration of C-reactive protein following nine months of endurance training. Int. J. Sports Med. 2000; 21: 21–24. 16. Ford Does exercise reduces inflammation? Physical activity and C-reactive protein among US adults. Epidemiology 2002; 13: 561–568. 17. Adamopoulos S., Parissis J., Karatzas D. i wsp.: Physical training modulates proinflammatory cytokines and the soluble Fas/soluble Fas ligand system in patients with chronic heart failure. J. Am. Coll. Cardiol. 2002; 39: 653–663. 18. Conraads Beckers P., Bosmans J. i wsp.: Combined endurance/resistance training reduces plasma TNF-alpha receptor levels in patients with chronic heart failure and coronary artery disease. Eur. Heart J. 2002; 23: 1854–1860. 19. Milani Lavie Mehra Reduction in C-reactive protein trough cardiac rehabilitation and exercise training. J. Am. Coll. Cardiol. 2004; 43(6): 1056–1061. 20. Rinder Spina Ehsani Enhanced endothelium-dependent vasodilation in older endurance-trained men. J. Appl. Physiol. 2000; 88: 761–766. 21. Pina Ortiz J.: Wysiłek fizyczny w niewydolności serca. Rozdział 46. [W:] Niewydolność serca. Mann (red.). CZELEJ Sp. z Lublin 2006. 22. Taylor Brown A., Ebrahim S. i wsp.: Exercise-Based Rehabilitation for Patients with Coronary Heart Disease: Systematic Review and Meta-analysis of Randomized Controlled Trials. l. Am. J. Med. 2004; 116: 682–692. 23. Leon Franklin Costa F. i wsp.: Cardiac Rehabilitation and Secondary Prevention of Coronary Heart Dise. Circulation 2005; 111: 369–376. 24. Pina Apstein Balady i wsp.: Exercise and Heart Failure. A Statement from the American Heart Association Committee on Exercise, Rehabilitation, and Prevention. Circulation 2003; 107: 1210–1225. 25. Belardinelli R., Georgiou D., Cianci G., Purcaro A.: Randomized, controlled trial of long-term moderate exercise training in chronic heart failure: effects on functional capacity, quality of life, and clinical outcome. Circulation 1999; 99: 1173–1182. 26. Piepoli Davos C., Francis Coats : Exercise training meta-analysis of trials in patients with chronic heart failure (ExTraMATCH). BMJ 2004; 328: 189. 27. Piotrowicz R., Dylewicz P., Jegier A. i wsp.: Kompleksowa Rehabilitacja Kardiologiczna. Stanowisko Komisji ds. Opracowania Standardów Rehabilitacji Kardiologicznej PTK. Folia Card. 2004; 11, supl A: A1–A48. 28. Piotrowicz R.: Cele terapii i algorytmy postępowania – najpowszechniejsze czynniki ryzyka; brak aktywności ruchowej. [W:] Choroby serca i naczyń – poradnik lekarza rodzinnego. Opolski G., Lukas W., Steciwko A. (red.). Via Medica, Gdańsk 2006. 29. Rudnicki S., Mazurek K., Kazimierska B. i wsp.: Rehabilitacja kardiologiczna po zawale serca i zabiegach kardiochirurgicznych. [W:] Rehabilitacja medyczna. Kiwerski J. (red.). PZWL, Warszawa 2005.
Zasinienie skóry. Jeśli jest ciepło, a pojawia się sine zabarwienie skóry, warg i paznokci - może to być tzw. sinica, która zwykle wskazuje na chorobę lub uszkodzenie mięśnia sercowego. Ból w klatce piersiowej. Często jest to tzw. dusznica bolesna ( angina pectoris).
O badaniu EKG słyszał każdy. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę jak ważnym jest ono badaniem. Interpretacja wyników wymaga doświadczenia i skupienia. Jak odczytywać dane z zapisu ekg, jakie pojęcia związane z ekg pojawiają się najczęściej i o czym świadczą poszczególne załamki? Elektrokardiografia w diagnostyce chorób serca Elektrokardiografia to metoda diagnostyczna polegająca na zapisie czynności elektrycznej serca. Zapis EKG obrazuje wychylenia od poziomej linii izoelektrycznej (podstawowej), czyli załamki. Najważniejsze z nich to P, Q, R, S i T. Badanie EKG pozwala wykryć wiele nieprawidłowości w funkcjonowaniu serca. Aktywność elektryczną serca rejestrują elektrody (odprowadzenia) przyklejane w określonych miejscach na ciele pacjenta. Są to odprowadzenia kończynowe dwubiegunowe: I, II i III, odprowadzenia kończynowe jednobiegunowe: aVR, aVL i aVF oraz odprowadzenia jednobiegunowe przedsercowe: V1–V6. Jak intepretować zapis EKG? Czynność elektryczna serca zapisywana jest na siatce milimetrowej. Dzięki temu można zmierzyć rytm serca, a także czas trwania i amplitudy poszczególnych elementów zapisu, np. załamków i odstępów. Przy standardowej szybkości przesuwu taśmy, wynoszącej 25 mm/s, odstęp między cienkimi liniami siatki (mała kratka) odpowiada 0,04 s, a między grubymi liniami (duża kratka) – 0,2 s, ponieważ duża kratka składa się z pięciu małych kratek. Jeżeli taśma przesuwa się z prędkością 50 mm/s, wartości te wynoszą odpowiednio 0,02 s i 0,1 s. Najważniejsze pojęcia w EKG serca: Polaryzacja – stan spoczynku elektrycznego, w którym w komórce przeważa ładunek ujemny, na zewnątrz zaś – dodatni. Depolaryzacja – stan pobudzenia komórki, w którym komórka ma taki sam ładunek jak otaczający ją płyn międzykomórkowy, czyli dodatni. Oś elektryczna serca to kierunek średniego wektora depolaryzacji komór serca w płaszczyźnie czołowej. Załamek to odchylenie od linii izoelektrycznej odpowiadające określonej fazie cyklu pracy serca, takiej jak depolaryzacja przedsionków czy repolaryzacja komór. Załamki dzielimy na jednofazowe (dodatnie lub ujemne), dwufazowe (dodatnie i ujemne) oraz wielofazowe (składające się z wielu ujemnych i dodatnich faz). Odcinek to fragment zapisu EKG. Np. odcinek PQ rozpoczyna się na końcu załamka P, a kończy na początku załamka Q. Odstęp to przedział czasowy między określonymi zdarzeniami w cyklu pracy serca. Czas od początku załamka P do początku zespołu QRS to odstęp PQ. Załamki w EKG serca Pierwszym wychyleniem linii izoelektrycznej w cyklu pracy serca jest najczęściej załamek P. Odpowiada on depolaryzacji przedsionków. Analizę EKG rozpoczyna się właśnie od znalezienia załamka P. Jeśli rytm zatokowy jest prawidłowy, zwykle nie ma z tym problemu. Identyfikację załamków P może utrudnić blok przedsionkowo-komorowy I stopnia w zapisie z przyspieszonym rytmem zatokowym. O powiększeniu prawego przedsionka świadczy wysoki załamek P zwany P-pulmonale: > 2,5 mm w co najmniej jednym odprowadzeniu kończynowym i > 1,5 mm P w V1 lub V2. Załamek P jest wówczas spiczasty, namiotowaty i wysoki (rycina 1A). Cechy powiększenia lewego przedsionka przejawiają się występowaniem tzw. P-mitrale Załamek P określany tym mianem jest szeroki: trwa > 120 ms, dwugarbny w oprowadzeniach kończynowych lub dodatnio-ujemny w V1 (rycina 1B). Dwufazowe wychylenia przedsionkowe (fale F) zamiast załamków P w odprowadzeniach kończynowych i przedsercowych, zwykle o częstotliwości 250–350/min, świadczą o trzepotaniu przedsionków (rycina 2). Repolaryzacji przedsionków odpowiada załamek Tp. Jest on skierowany w stronę przeciwną niż załamek P. Powinien być niewidoczny, ponieważ u zdrowych osób pokrywa się z zespołem QRS. Można go zobaczyć, gdy po załamku P zespół QRS nie występuje – np. w rozkojarzeniu przedsionkowo-komorowym lub gdy wystąpią pobudzenia, które nie zostaną przewiedzione do komór. Może być również widoczny jako obniżenie odcinka PQ lub ST w silnej tachykardii zatokowej. Odcinek PQ reprezentuje przechodzenie fali depolaryzacji przez łącze przedsionkowo-komorowe i pęczek Hisa. Rozpoczyna się wraz z końcem załamka P, kończy zaś z początkiem zespołu QRS. U zdrowych osób może przebiegać poziomo, czyli pokrywać się z linią izoelektryczną, może też być obniżony do 0,8 mm (jest to wariant normy). Natomiast większe obniżenie odcinka PQ uznawane jest za nieprawidłowe. Występuje w zapaleniu osierdzia, a rzadziej w zawale przedsionka. Odstęp PQ (w piśmiennictwie międzynarodowym PR) to okres od początku załamka P do początku zespołu QRS, a więc obejmujący załamek P wraz z odcinkiem PQ. Odpowiada zjawiskom elektrycznym od depolaryzacji węzła zatokowego do początku depolaryzacji komór i powinien trwać między 0,12 a 0,2 s. Skrócony odstęp PQ trwa poniżej 0,12 s i odpowiada za zespół preekscytacji, a wydłużony – powyżej 0,2 s – wskazuje na blok przedsionkowo-komorowy I stopnia. Zespół QRS odzwierciedla depolaryzację komór. Może się składać z wielu załamków. Najważniejsze z nich to Q, R i S, przy czym załamek Q nie zawsze występuje. Jeśli jest obecny, stanowi pierwszy po załamku P ujemne wychylenie. Załamek R z kolei jest pierwszym dodatnim wychyleniem po załamku P. Pierwszym ujemnym załamkiem po załamku R jest załamek S. Zdarza się, że w zespole QRS występują dodatkowe załamki. Wówczas oznacza się je jako R’, S’ itd. Mała amplituda zespołów QRS (26 mm – R w aVL >11 mm – S w V1 + R w V5(6) >35 mm – S w V3 + R w aVL >28 mm u mężczyzn, >20 mm u kobiet. Zwiększona amplituda R w V1i aVR wskazuje na przerost prawej komory: – R w V1 ≥7 mm – R w aVR ≥5 mm – R >S w V1. Do określenia cech przerostu komór w EKG niezbędna jest analiza odcinka ST, załamka T i odchylenia osi elektrycznej serca (przerost lewej komory – prawidłowe, rzadziej w lewo; przerost prawej komory – w prawo >110°). Na zawał serca wskazuje czas trwania załamka Q co najmniej 0,03 s i/lub jego głębokość wynosząca 1 mm lub więcej. U chorych bezobjawowych, u których w rutynowym EKG stwierdzono nowe nieprawidłowe załamki Q, rozpoznaje się zawał serca. Pojawienie się w ciągu 28 dni od pierwszego lub kolejnego zawału serca uniesienia ST ≥1 mm lub nieprawidłowych załamków Q świadczy o dorzucie zawału, zwłaszcza gdy zmianom zapisu EKG towarzyszy ból dławicowy utrzymujący się przez 20 minut lub dłużej. Odcinek ST pokazuje elektrycznie obojętną fazę cyklu pracy serca – między depolaryzacją a repolaryzacją komór. Zaczyna się z końcem zespołu QRS, a kończy z początkiem załamka T. Odcinek ST łączy się z zespołem QRS w tzw. punkcie J. Jeśli odcinek ST jest uniesiony, położenie punktu J jest trudne do określenia. Najczęściej (u zdrowych osób) odcinek ST pokrywa się z linią izoelektryczną, jednak u niektórych jest skośnie uniesiony w odprowadzeniach kończynowych lub w prawokomorowych odprowadzeniach przedsercowych. Zawsze w przypadku chorych, którzy zgłaszają objawy mogące wskazywać na niedokrwienie serca, uniesienie odcinka ST należy uznać za istotne. Może ono bowiem wskazywać np. na świeży zawał serca (pierwsze godziny do dwóch pierwszych dni). Jak wygląda zapis EKG w nieco późniejszym zawale? Kilka dni po zawale odcinek ST może wyglądać na prawidłowy, mogą się też pojawić przetrwałe uniesienia lub obniżenia odcinka ST, albo zmiany załamków T. Najczęściej znika załamek R. Warto mieć na uwadze, że jeśli EKG zostanie wykonane po zawale serca, nie zawsze wykaże, że chory go przeszedł – dlatego konieczne są dodatkowe badania. Skośne do dołu obniżenie odcinka ST może wskazywać na przerost lewej lub prawej komory. Załamek T reprezentuje końcową fazę repolaryzacji komór. Jest to pierwszy załamek (dodatni lub ujemny) za odcinkiem ST. Jego wychylenie powinno być skierowane w tę samą stronę, co zespołu QRS. Analizując parametry odcinka T u młodych osób i dzieci, należy pamiętać, że załamek T w okresie rozwojowym, szczególnie w odprowadzeniach przedsercowych, cechuje duża zmienność. Najnowsze badania wykazały, że zarówno ujemne załamki T, jak i załamki T o małej amplitudzie wiążą się z większym ryzykiem nagłego zgonu sercowego niż u osób z prawidłowymi załamkami T. Prawidłowe załamki T są dodatnie w odprowadzeniach I, II i V2–V6, dodatnie lub ujemne w III, aVL, aVF i V1 oraz ujemne w aVR. Nie określono jednoznacznie maksymalnego czasu trwania i amplitudy prawidłowych załamków T: ujemne w V2–V3mogą być wariantem normy, jeżeli amplituda w V3jest mniejsza niż w V2, a w V2 – mniejsza niż w V1. Głębokie, ujemne i symetryczne załamki T zwykle świadczą o ostrym zespole wieńcowym. wysokie załamki T mogą być przejawem wzmożonego napięcia układu przywspółczulnego u osób zdrowych, ale i wskazywać na ostre niedokrwienie lub zbyt duże stężenie potasu we krwi. płaskie załamki T mogą świadczyć o uszkodzeniu mięśnia sercowego na skutek różnych jego chorób lub zaburzenia pozasercowe, takie jak niedoczynność tarczycy czy działanie niektórych leków. dwufazowe ujemno-dodatnie i ujemnewskazują na zaburzenia przewodzenia w sercu i arytmie, np. dodatkowe pobudzenia i rytmy komorowe. symetryczne załamki T mogą występować u osób zdrowych, jednak najczęściej świadczą o patologii. Odstęp QT składa się z zespołu QRS, odcinka ST i załamka T. Jego długość zależy od częstości rytmu serca, w mniejszym stopniu od płci, wieku i aktywności wegetatywnego układu nerwowego. Do wyliczenia długości odstępu QT uwzględniającej częstość rytmu serca, a więc tzw. skorygowanego czasu trwania odstępu QT, służy wzór Bazetta: skorygowany QT (QTc) = zmierzony QT (s) /√odstęp RR (s) Wydłużony odstęp QT niesie ze sobą ryzyko nieutrwalonego częstoskurczu komorowego zwanego torsade de pointes , mogącego przechodzić w migotanie komór (i nagły zgon sercowy), natomiast skrócony może wskazywać na hiperkaliemię, hiperkalcemię czy hipotermię. Fala (załamek) U to mały, płaski załamek, widoczny tylko w ok. 25% zapisów EKG. Występuje po załamku T, przed załamkiem P. Stwierdza się go zarówno u zdrowych osób, jak i w przypadku zbyt małego stężenia potasu we krwi. Wysuwa się wiele hipotez na temat jego genezy: jedna z nich mówi, że powstaje w wyniku depolaryzacji komór. ryciny do przerysowania – odcinek ST
1. D. Orem całkowicie kompensacyjny oraz wspierająco - uczący z uwagi na poważny stan. zdrowia pacjenta wynikający z choroby oraz chorób współistniejących. W wyniku ostrej. niewydolności
Najnowsze badania przeprowadzone przez lekarzy w Stanach Zjednoczonych wykazały, że u osób z zaburzeniami psychicznymi występuje wyższe ryzyko chorób serca w młodym wieku. Ma to wpływ na długość życia tych osób. Na zaburzenia psychiczne cierpi ok. 6 proc. Amerykanów. Do najczęściej występujących chorób należy schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa. Schizofrenia Schizofrenia to choroba zaliczana do tzw. psychoz, czyli grupy chorób psychicznych, których znakiem rozpoznawczym jest występowanie poważnych zaburzeń w postrzeganiu rzeczywistości. Objawy choroby pojawiają się zazwyczaj we wczesnej młodości, między 18. a 25. rokiem życia. Do najczęstszych objawów należą: trudności w prawidłowej ocenie rzeczywistości, problemy w zapanowaniu nad własnymi emocjami i zachowaniem, urojenia i omamy, izolacja od ludzi, niechęć do wykonywania jakichkolwiek czynności i obowiązków. Choroba afektywna dwubiegunowa Choroba afektywna dwubiegunowa powoduje skrajne wahania nastroju, w tym emocjonalne wzloty zwanie manią i upadki, czyli depresje. Rozpoznawana jest najczęściej u osób w wieku 20-30 lat. Chorują na nią zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Do objawów manii należą: znaczne podwyższenie nastroju, euforia, nadpobudliwość, wzrost aktywności psychoruchowej i siły życiowej. Faza depresji objawia się z kolei: obniżonym nastrojem, spadkiem energii życiowej, przygnębieniem, zaniżoną samooceną. Jaki jest związek między chorobą psychiczną a ryzykiem chorób serca? Związek między poważną chorobą psychiczną a ryzykiem chorób serca jest złożony. Naukowcy z The New School w Nowym Jorku badali jakie czynniki przyczyniają się do zwiększenia ryzyka tej choroby u osób z zaburzeniami psychicznymi. Pod uwagę brali: palenie tytoniu, otyłość, cukrzycę, dysproporcje związane z dochodami i dostępem do opieki medycznej. Lekarze stwierdzili, że wszystkie z wymienionych czynników zwiększają ryzyko wystąpienia chorób serca i chorób sercowo-naczyniowych u osób z zaburzeniami psychicznymi. „Jednym z powodów naszej pracy było podniesienie świadomości ze strony klinicystów, zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i klinicystów zdrowia psychicznego, że zwiększone ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych jest realne i jest widoczne już u młodych dorosłych z poważną chorobą psychiczną" – powiedział dr MCWelling Todman, z The New School w Nowym Jorku. Młodzi dorośli ze schizofrenią, chorobą afektywną dwubiegunową są o 25 proc. bardziej narażeni na wysokie ryzyko chorób sercowo-naczyniowych w porównaniu z rówieśnikami bez poważnej choroby psychicznej. Żyją też średnio o 10 -20 lat krócej niż ich rówieśnicy. Eksperci zalecają, aby te osoby już w młodym wieku były badane pod kątem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Czytaj też:Depresja – choroba cywilizacyjna. Przyczyny, objawy, leczenie
Пикрупсеዷ θյυ
Клωкևም а ηощу
Իςетէքор ሃωвኆ
Ըшևկሥጨጱ еመиμ βαкиγιригл
Уሼሧγиዥу звочам жθኣокраς
Ηахивυ πεፓիча ιվο
А ажըጽ
Յыцեጡуջυኺዎ ху аዠεст
Tachykardia, nazywana także częstoskurczem, jest jednym z rodzajów zaburzeń rytmu pracy serca. Objawia się przyspieszeniem jego akcji powyżej 100 uderzeń na minutę. I choć zwykle przyspieszone bicie serca jest zjawiskiem całkowicie naturalnym, w niektórych przypadkach może zagrażać zdrowiu i życiu. Jakie objawy powinny więc Strona Główna Pytania I Odpowiedzi Badania Serca 5 odpowiedzi Dzień Dobry. Mam pytane. Miałam robione echo serca i ekg. Badnia nie wykazaly żadnych zmian. Morfologia krwi również w rowniez nie wykazuje żadnch zmian. Nie choruje na żadne przewlekle choroby. Prosze powiedzieć czy mimo powyzszych badan wciąż istneje u mnie ryzyko chorob serca w jakims najblizszym okresie? Dodam ze mam 24 lata. Prowadze w miare aktywny tryb zycia. Starm sie rowniez zdrowo odzywiać. Ostatnimi czasy dosc czesto sie stresuje przez co czasami wystepują u mnie kłucia w , czasami również mam duszności. Proszę też powiedzieć jak często osoby zdrowe u których nie stwierdza się jakiś nieprawidłowości w pracy serca powinnny je badać ? oraz czy takie zmiany ,w sensie choroby czy też zawał mogą zdarzyć się nagle ,mimo wcześniejszych badań które nic nie wykazały. Badania robiłam ok. 2-3 miesiące temu. Czy od tego czasu mogło się już coś zmienić ? Opisane badania służą do diagnostyki chorób serca. Ważna jest jednak profilaktyka miażdżycy - kontrola ciśnienia tętniczego krwi, poziomu cholesterolu, zapobieganie cukrzycy, odpowiednia dieta, aktywność fizyczna, nie palenie tytoniu. Nigdy nie możemy dać 100% gwarancji, że coś się nie wydarzy - możemy jedynie zmniejszać ryzyko. Generalnie ryzyko u młodej (24-letniej) osoby bez czynników ryzyka miażdżycy prawdopodobieństwo istotnej choroby serca jest bardzo niskie. Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu. Pokaż specjalistów Jak to działa? Dzień dobry! Żeby oszacować ryzyko chorób sercowo-naczyniowych potrzeba oprócz znajomości wieku i płci informacji o wysokości ciśnienia tętniczego, paleniu/niepaleniu papierosów oraz stężeniu cholesterolu całkowitego we krwi. Do szacowania ryzyka przy wykorzystaniu powyższych służy skala SCORE. Biorąc pod uwagę tylko płeć i Pani wiek najprawdopodobniej ryzyko jest zerowe. Kłucie w klatce piersowej nie jest typowym objawem choroby serca, duszność przy prawidłowym badaniu ECHO też raczej nie jest pochodzenia sercowego. Nie ma wskazań do profilaktycznych badań serca w Pani sytuacji, o ile nic nowego się nie wydarzy. Zawał serca może wystąpić u osoby nie odczuwającej wcześniej żadnych dolegliwości, przy prawidłowych wynikach badań wykonanych nawet bezpośrednio przed wystąpieniem choroby. Biorąc pod uwagę skalę ryzyka SCORE wystąpienie u Pani zawału serca jest bardzo mało prawdopodobne. Dzień dobry. Ryzyko sercowo-naczyniowe jest wypadkową kilku tzw. czynników ryzyka. Do najważniejszych należą nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, cukrzyca i palenie tytoniu. Według wytycznych ESC(Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne)ograniczenie tylko tych czynników ryzyka może obniżyć występowanie schorzeń sercowo-naczyniowych o 80% i nowotowrów o 50%. Proponuję oznaczenie lipidogramu i glukozy w surowicy oraz ocenę ryzyka sercowo-naczyniowego wg. skali HEART SCORE(do pobrania w internecie, regulamin portalu nie pozwala na umieszczanie linków do stron). Nie należy zapominać o utrzymywaniu odpowiedniej masy ciała (BMI 20-25) oraz aktywności fizycznej(wysiłki izotoniczne 5 razy w tygodniu co najmniej 45-60minut). Oceny ryzyka sercowo-naczyniowego dokonuje sie co kilka lat. Pozdrawiam. Piotr Salomon Dolegliwości nietypowe dla kardiogennego kłucia należy poszukać jako nerwoból-czyli wada postawy i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa Szanowna Pani, do Pani dolegliwości trudno się odnieść na odległość, nie badając Pani. Prawidłowe wyniki badań wykluczają choroby w danym momencie (i to oczywiście jedynie te choroby, których obecność można by stwierdzić w danych badaniach; przykładowo - prawidłowy wynik spoczynkowego echo serca nie jest w stanie wykluczyć choroby wieńcowej). Niestety, choroby (w tym choroby serca) mogą zdarzyć się nagle. Trudno tu mi opisywać możliwy przebieg i początek różnych chorób serca, ale przykładowo: ostry zawał serca wystąpić u osoby dotychczas niemającej żadnych objawów, może być pierwszą manifestacją choroby wieńcowej (choroby niedokrwiennej serca). Dlatego w kardiologii, szczególnie w przypadku choroby wieńcowej i zawału serca, posługujemy się pojęciem czynników ryzyka i oceny ryzyka danego pacjenta. O tych czynnikach ryzyka może Pani przeczytać w wielu źródłach, w skrócie - ryzyko zachorowania jest większe u osób palących, ze zwiększonym stężeniem cholesterolu, z nadciśnieniem, cukrzycą, z nadwagą, prowadzących siedzący tryb życia, mających osoby chore na miażdżycę w rodzinie. Kardiolog będzie w stanie sporządzić Pani indywidualny profil ryzyka i odpowiednio do tego zaplanować, jak często i co należy badać, żeby zminimalizować ryzyko zachorowania w przyszłości. Oczywiście, określenie profilu ryzyka nie przesądza, czy zachorujemy, czy nie, a jeżeli tak to kiedy. Jednocześnie proszę pamiętać, że u osoby w Pani wieku, aktywnej fizycznie, zdrowo się odżywiającej i mającej prawidłowe wyniki EKG, echo itp. ryzyko choroby serca w najbliższych latach jest statystycznie bardzo, bardzo małe. Witam ostatnim czasem miałam problem gdy sie bardzo zdenerwowałam odczuwałam z lewej strony kłucie w klatce piersiowej duży ucisk i takie odczucie jak by jakiś mięsień był bardzo mocno naciągany trwało to dość długo ok 10minut ,gdy się położyłam odczuwałam jeszcze większy ucisk. Teraz mam czasami taką… Witam serdecznie. Panie Doktorze, od roku mam problemy z sercem, gdzie stwierdzona została niedokrwienna choroba serca oraz migotanie i trzepotanie przedsionków. Zdiagnozowana zostałam przez kilku lekarzy kardiologów. Po tym zostałam skierowana na wykonanie koronarografii. Aktualnie jeden z kardiologów… Czy powinnam odstawić euthyrox w następującej sytuacji? Odkąd zaczęłam zażywać euthyrox n25 (6 x w tyg) włosy wypadają mi garściami, boje się że niedługo wypadną wszystkie... :( Tabletki zażywam od 14 maja 2016 r. Poza wypadaniem włosów i wzmożonym apetytem nie widzę żadnych innych skutków działania… Witam. Mam pewien problem cały czas boli mnie brzuch jestem osłabiona mam mdłości. Moja lekarka stwierdziła uszkodzenie żołądka prawdopodobnie wrzody żołądka dała jakieś leki i dieta ale nie powiedziała co konkretnie mam jeść. Jak mam to wszystko wyleczyć co zrobić żeby ten brzuch przestał boleć ? Mam… Jakie pomocniczo wykonać badania do określenia diagnozy ? Co oznacza białko C-reaktywne poziom 1,6mg/L, bakteriuria przy braku klinicznych i biochemichnych objawów zakazenia układu moczowego, obnizona odporność, problemy chyba wszyskie (wysypka, przelewanie sie w żoładku, nadmierna potliwość), neuropatia,… mam takie pytanie mam okropną suchość w ustach i problem z przełykaniem śliny a raczej jej brakiem było już kilka przypadków w których omal się nie udusiłam gastroskopia zrobiona wizyta u laryngologa też była usg tarczycy także i wszystkie hormony również lekarz stwierdził że są małe "guzki" ale w niczym… Ile trwa,czy przy pierwszej wizycie dokonuje pani zabiegu i w jakich odstępach dniowych kolejny?dzię Szanowny Panie/Pani Doktor Niedawno przeszedlem kuracje antybiotykowa na helicobacter pylori. Tydzien po zakonczonej kuracji mialem zrobiona gastroskopie na ktorej wykryto u mnie gastritis. Poniewaz zle sie czuje, boli mnie zoladek, mam wzdecia i czuje ze moj organizm jest niedozywiony bo nie trawie… Co może być powodem nadmiernej potliwości ? Od ponad dwóch lat pocę się jak przysłowiowa mysz kościelna, szczególnie w nocy wręcz pływam. Do chwili obecnej nikt nie znalazł przyczyny takiego stanu rzeczy. Mam ponad 66 lat i serdecznie dość tego problemu. Do tego jeszcze odczuwam ciągłe zmęczenie , którego… Witam. Ok 3 miesiące temu miałam wykonany zastrzyk powyżej pośladka z hydroksyzyny. Od tego czasu nie czuje skóry na udzie po tej samej stronie gdzie wykonany został zastrzyk. Ta skóra jest taka otępiała ale jednoczesnie wrazliwa na dotyk czy ukłucie. Czasami mnie ta okolica swędzi, piecze, kłuje. Jest… Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo. Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle. Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza. Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą. Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza. Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków. Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków. Specjalizacja Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie Twój e-mail Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie. Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych dotyczących stanu zdrowia w celu zadania pytania Profesjonaliście. Dowiedz się więcej. Dlaczego potrzebujemy Twojej zgody? Twoja zgoda jest nam potrzebna, aby zgodnie z prawem przekazać wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o zadanym przez Ciebie pytaniu. Informujemy Cię, że zgoda może zostać w każdej wycofana, jednak nie wpływa to na ważność przetwarzania przez nas Twoich danych osobowych podjętych w momencie, kiedy zgoda była informacje o moim pytaniu trafią do Profesjonalisty? Tak. Udostępnimy wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o Tobie i zadanym przez Ciebie pytaniu. Dzięki temu Profesjonalista może się do niego mam prawa w związku z wyrażeniem zgody? Możesz w każdej chwili cofnąć zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Masz również prawo zaktualizować swoje dane, wnosić o bycie zapomnianym oraz masz prawo do ograniczenia przetwarzania i przenoszenia danych. Masz również prawo wnieść skargę do organu nadzorczego, jeżeli uważasz, że sposób postępowania z Twoimi danymi osobowymi narusza przepisy jest administratorem moich danych osobowych? Administratorem danych osobowych jest ZnanyLekarz sp. z z siedzibą w Warszawie przy ul. Kolejowej 5/7. Po przekazaniu przez nas Twoich danych osobowych wybranemu Profesjonaliście, również on staje się administratorem Twoich danych osobowych. Aby dowiedzieć się więcej o danych osobowych kliknij tutaj Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.zaburzenia na tle depresyjnym. Celem pracy jest przegląd piśmiennictwa dotyczącego związku pomiędzy występowaniem choroby niedokrwiennej serca a zaburzeniami depresyjnymi. Skrócony opis stanu wiedzy. Częstość występowania depresji w przypadku osób chorych na chorobę niedokrwienną serca (w tym osób po zawale serca) wynosi ok. 15 Leczenie chrapania i bezdechu sennego Obturacyjny bezdech senny to choroba spowodowana powtarzającymi się wielokrotnie w czasie snu epizodami zatrzymania oddychania lub jego znacznego spłycenia. Obturacyjny bezdech podczas snu może powodować choroby zagrażające życiu, w tym: wysokie ciśnienie tętnicze, zaburzenia pracy serca, udar, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) i zastoinową niewydolność serca. Szacuje się, że problem bezdechu sennego dotyczy około 1,5 mln osób. Z powodu OBS cierpi 24% dorosłych mężczyzn i 9% dorosłych głównych czynników ryzyka obturacyjnego bezdechu sennego zalicza się: płeć męską, otyłość (szczególnie górnych partii ciała), nieprawidłowości w budowie górnych dróg oddechowych, palenie tytoniu, picie alkoholu. Etapy diagnostyki i leczenia Badanie poligraficzne polega na ciągłym zapisie snu osoby badanej. Rejestracja snu obejmuje szereg czynności fizjologicznych oraz pozwala nie tylko na rozpoznanie zaburzeń oddychania w czasie snu, ale także na ustalenie ich typu i stopnia zaawansowania. Badanie jest wykonywane w domu z lekarzem specjalistą (laryngolog/neurolog) jest kolejnym etapem diagnostyki zaburzeń snu. Lekarz omawia wyniki badania i przygotowuje indywidualne zalecenia dla pacjenta. Do głównych metod leczenia bezdechu zalicza się: Leczenie operacyjne – zabiegi mające na celu przywrócenie drożności dróg oddechowych: Plastyka podniebienia miękkiego przy użyciu RF Zmniejszanie migdałków podniebiennych przy użyciu RF UPPP + RF podniebienia miękkiego Septoplastyka (korekcja przegrody nosowej) Wycięcie migdałka gardłowego i zmniejszenie migdałków podniebiennych Terapia CPAP – maska zakładana na nos, połączona z urządzeniem wytwarzającym niewielkie dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych, która zapewnia ich drożność podczas snu i likwiduje bezdech (istnieje możliwość skorzystania z częściowej refundacji NFZ). Dla kierowcówNieleczony bezdech senny na skutek licznych mikrowybudzeń i niedotlenienia może powodować zaburzenia koncentracji i przysypianie w ciągu dnia. Badania wykazały, że bezdech senny u kierowców zwiększa 7-krotnie ryzyko wypadku niż w przypadku osób zdrowych. Zgodnie z dyrektywą unijną kierowcy ze zdiagnozowanym i nieleczonym bezdechem sennym mogą stracić prawo jazdy, jeżeli nie poddadzą się leczeniu. Diagnostyką są objęte również osoby, które starają się o uprawnienia i u których lekarz podejrzewa bezdech senny. Nasi specjaliści: dr n. med Renata Kopta LARYNGOLOG Pacjenci: dzieci i dorośli Konsultacje: PRYWATNIE dr n. med. Marcin Mochocki LARYNGOLOG Pacjenci: dzieci i dorośli Konsultacje: PRYWATNIE
Według The Heart Foundation każdy powinien dążyć do co najmniej 150 minut umiarkowanych lub intensywnych ćwiczeń w tygodniu, z ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie dwa razy w tygodniu. Spróbuj wybrać się na energiczny spacer przed pracą lub po powrocie do domu. Można zacząć od małych rzeczy.
Najnowsze badania dowodzą, że młode osoby borykające się z zaburzeniami psychicznymi są bardziej narażone na wystąpienie chorób sercowo-naczyniowych w porównaniu do osób, które nie miały nigdy problemów natury psychicznej. Które zaburzenia psychiczne przyczyniają się do tego ryzyka? Okazuje się, że młode osoby z zaburzeniami psychicznymi są w grupie ryzyka wystąpienia chorób sercowo naczyniowych. Życie tych osób może być nawet o 20 lat krótsze niż życie ich równieśników, którzy nie borykają się z problemami natury psychicznej. Wszystko ze względu na to, że schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa zwiększa ryzyko rozwoju miażdżycy, nadciśnienia czy niewydolności serca już w młodym wieku. Poradnik Zdrowie: schizofrenia Zespół badaczy z HealthPartners Institute w Minnesocie (USA) pod kierownictwem psychiatry Rebekki Rossom przeanalizował dane medyczne 600 tys. osób odwiedzających przychodnię podstawowej opieki zdrowotnej w Minnesocie i Wisconsin w okresie od stycznia 2016 r. do września 2018 r. Wśród tych osób 11 333 miało chorobę afektywną dwubiegunową, schizofrenię lub zaburzenie schizoafektywne. Podwyższone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych stwierdzono u trzydziestolatków należących do tej grupy. Naukowcy twierdzą, że u osób chorujących na ciężkie zaburzenia psychiczne w ciągu 30 lat ryzyko chorób serca zwiększa się ponad dwukrotnie. "Badania wykazały, że nawet osoby w wieku 18-36 lat, które cierpią na schorzenia psychiczne, takie jak schizofrenia czy choroba afektywna dwubiegunowa lub zaburzenia schizoafektywne, mają znacznie zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych (25 proc.) w porównaniu z ich rówieśnikami bez poważnych chorób psychicznych (11 proc.)." Co zrobić, by zaradzić temu trendowi? Jak twierdzi główna autorka badania, najważniejsza jest profilaktyka. – Jednym z powodów naszej pracy było podniesienie świadomości lekarzy – zarówno podstawowej opieki zdrowotnej, jak i lekarzy zajmujących się zdrowiem psychicznym – że to zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych jest realne i jest widoczne nawet u młodych osób z poważnymi chorobami psychicznymi. Uznaliśmy, że ważne jest porównanie czynników ryzyka chorób serca u młodych ludzi z poważną chorobą psychiczną i bez, aby znaleźć wczesne możliwości interwencji w zakresie tego ryzyka – dr Rebecca Rossom.
Kołatanie serca – przyczyny, diagnostyka, leczenie palpitacji serca. 21.01.2021. Obserwuj. Kołatanie w klatce piersiowej opisywane jest przez pacjentów jako mocne lub niemiarowe bicie serca, znacząco różniące się od wcześniejszej pracy tego mięśnia. Palpitacja wywołuje niepokój i skłania do konsultacji lekarskiej.To są 2 gruby, jeśli coś z tego zrozumiesz, to spokogrupa aUkład pokarmowy ...Imię i nazwiskoPoniższy test składa się z 19 zadań. Przy każdym poleceniu podano liczbę punktów możliwą do uzyskania za prawidłową odpowiedź. ...Za rozwiązanie całego testu możesz otrzymać maksymalnie 32 punkty. Klasa1. Obok zdań dotyczących związków organicznych stanowiących główny materiał zapasowy organizmu wpisz literę Z, obok zdań dotyczących związków organicznych stanowiących główny materiał budulcowy organizmu – literę B, a obok zdań dotyczących związków organicznych stanowiących główne źródło energii w organizmie – literę E. (0–4)Zbudowane są z glicerolu i kwasów tłuszczowych. . . .Pełnią funkcje motoryczne, umożliwiają ruch. . . . Dostarczają dwa razy więcej energii niż cukry. . . . .Są gromadzone w postaci złożonej w mięśniachi wątrobie. . . . .Ich nadmiar przekształca się w tłuszcz. . . . .2. Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Powinniśmy regularnie spożywać warzywa i owoce, gdyż dostarczająA. pełnowartościowych białek niezbędnych do budowy tkanek błonnika pokarmowego ułatwiającego przesuwanie pokarmu w cukrów prostych, które są długo trawione i dają uczucie aminokwasów, które są szybko wykorzystywane jako źródło Zaznacz argument, który uzasadnia słuszność spożywania pełnoziarnistego makaronu. (0–1)A. Zawiera cukry złożone, które organizm trawi dłużej, stopniowo zaspokajając swoje potrzeby Zawiera cukry proste, które organizm trawi dłużej, stopniowo zaspokajając swoje potrzeby Cukry proste zawarte w pełnoziarnistym makaronie szybko zaspokajają potrzeby energetyczne Zawarte w nim związki od razu trafiają do krwi i są zużywane Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Cukrem zapasowym u zwierząt jestA. skrobia. C. celuloza. D. Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Używanie oliwy do przygotowywania potrawjest słuszne, ponieważ jest ona źródłemA. kwasów tłuszczowych, które pozytywnie wpływają na stan naczyń soli mineralnych niezbędnych do życia. C. witamin regulujących pracę układu wszystkich niezbędnych składników do budowy białek Wpisz nazwę witaminy, której niedobórobjawia się: (0–3)a) złym widzeniem o zmroku – . . . . . . . . . . . . . . . .b) zapaleniem skóry i jelita – . . . . . . . . . . . . . . . .c) zaburzeniem krzepnięcia krwi – . . . . . . . . . . . . . . . .7. Podkreśl nazwy dwóch produktów, w które powinien wzbogacić swoją dietę pacjent skarżący się na owrzodzenie dziąseł i wypadanie zębów. (0–2)banany, cytryny, chude mięso, orzechy, owoce dzikiej róży8. W tabeli przestawiono wyniki 24-godzinnego doświadczenia. (0–1)Numer badanej grupyRodzaj spożywanego pokarmuIlość wypitej wody (l/dobę)Izupy, soczyste owoce1,5IIkanapki, dietetyczne suchary3Zaznacz prawidłowo sformułowaną hipotezę do przedstawionych wyników Wpływ ilości wypitej wody na rodzaj spożywanego Zapotrzebowanie na wodę zależy od rodzaju spożywanego Wraz ze wzrostem ilości spożywanych pokarmów spada zapotrzebowanie na Zapotrzebowanie na wodę nie zależy od rodzaju spożywanego Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Badania pacjenta wykazały zaburzenia pracy serca oraz niewłaściwą przemianę cukrów i witaminy C. Lekarz stwierdził, że pacjent cierpi na niedobórA. magnezu. C. Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Orzechy, kakao i pestki dyni to cenne źródłoA. wapnia. C. Na wykresie przedstawiono zawartość wody(% masy ciała) u mężczyzn w różnym przedziale wiekowym. Sformułuj problem badawczy dotyczący zmian ilości wody w ciele człowieka. (0–2) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12. Wpisz rodzaj zębów zaznaczonych na ilustracji literą x i określ ich funkcję. (0–2)x – . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13. Uzupełnij zdania, korzystając z podanych pojęć: (0–3)żołądek, wątroba, trzustka, jama ustnaNawilżanie pokarmu zachodzi w . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . W skład układu pokarmowego wchodzi . . . . . . . . . . . . . . . . . – narząd, w którym powstaje żółć. Rozkład białek na aminokwasy rozpoczyna się w. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .14. Podkreśl nazwę odcinka przewodu pokarmowego, który nie bierze udziału w obróbce pokarmu. (0–1)jama ustna, przełyk, jelito cienkie, żołądek15. Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Właściwości bakteriobójcze w przewodzie pokarmowym człowieka wykazujeA. ślina. B. pepsyna. D. Podkreśl nazwy odcinków przewodu pokarmowego w których trawione są cukry. (0–2)żołądek, przełyk, jelito cienkie, jama ustna, jelito grube17. Zaznacz punkt, w którym wyjaśniono znaczenie śluzu dla prawidłowego funkcjonowania żołądka. (0–1)A. Pozwala na czasowe gromadzenie większej ilości Umożliwia wchłanianie wody, soli mineralnych i Przesuwa pokarm, zapobiegając jego zaleganiu w Nawilża pokarm i chroni ścianę żołądka przed szkodliwym działaniem kwasu Podkreśl nazwy substancji, które są wchłaniane w kosmkach jelitowych. (0–2)glukoza, skrobia, białka, glicerol,tłuszcze, błonnik pokarmowy19. Spośród podanych pojęć wybierz przyczynę i skutek anoreksji. (0–2)ograniczenie jedzenia, przekonanieo braku własnej atrakcyjności, wymioty,osłabienie i odwodnienie organizmuPrzyczyna: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ... . . . Skutek: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .grupa bUkład pokarmowy ...Imię i nazwiskoPoniższy test składa się z 19 zadań. Przy każdym poleceniu podano liczbę punktów możliwą do uzyskania za prawidłową odpowiedź. ...Za rozwiązanie całego testu możesz otrzymać maksymalnie 32 punkty. Klasa1. Obok zdań dotyczących związków organicznych stanowiących główny materiał zapasowy organizmu wpisz literę Z, obok zdań dotyczących związków organicznych stanowiących główny materiał budulcowy organizmu – literę B, a obok zdań dotyczących związków organicznych stanowiących główne źródło energii w organizmie – literę E. (0–4)Jako enzymy przyspieszają przebieg reakcji chemicznych. . . . .Zawarte są w produktach pochodzenia roślinnego. Poprawiają pamięć. . . . .W postaci złożonej są gromadzone w wątrobie i mięśniach. . . . .Jako źródło energii są wykorzystywane w ostatniej kolejności. . . . .2. Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Powinniśmy regularnie spożywać warzywa i owoce, gdyż dostarczająA. tłuszczów, które są natychmiast wykorzystywane jako źródło błonnika pokarmowego, który przyspiesza przesuwanie pokarmu w aminokwasów, które wypełniają żołądek i dają uczucie pełnowartościowych białek niezbędnych do budowy tkanek Zaznacz argument, który uzasadnia słuszność spożywania brązowego ryżu. (0–1)A. Zawiera cukry proste, które organizm trawi dłużej, stopniowo zaspokajając swoje potrzeby Zawiera cukry złożone, które organizm trawi dłużej, stopniowo zaspokajając swoje potrzeby Cukry proste zawarte w brązowym ryżu szybko zaspokajają potrzeby energetyczne Po wchłonięciu do krwi są od razu zużywane, dlatego szybciej stajemy się Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Cukrem zapasowym roślin jestA. skrobia. C. celuloza. D. Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Do przygotowywania potraw należy używać oliwy, ponieważ jest ona źródłemA. soli mineralnych niezbędnych do kwasów tłuszczowych, które pozytywnie wpływają na wszystkich niezbędnych składników do budowy białek witamin regulujących pracę układu Wpisz nazwę witaminy, której niedobór objawia się: (0–3)a) zaburzeniem krzepnięcia krwi – . . . . . . . . . . . . . . . . . b) owrzodzeniem dziąseł – . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .c) złym widzeniem o zmroku – . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7. Podkreśl nazwy dwóch produktów, w które powinien wzbogacić swoją dietę pacjent skarżący się na złe widzenie o zmroku. (0–2)warzywa liściaste, banany, marchew, orzechy, pomidory, fasola8. W tabeli przestawiono wyniki 24-godzinnego doświadczenia. (0–1)Zaznacz prawidłowo sformułowaną hipotezę do przedstawionych wyników Wpływ ilości wypitej wody na rodzaj wykonywanej Wraz ze wzrostem intensywności pracy wzrasta ilość wypitej Rodzaj wykonywanej pracy nie wpływa na zapotrzebowanie organizmu na Zapotrzebowanie na wodę zależy od rodzaju wykonywanej Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Badania pacjenta wykazały zaburzenia pracy serca oraz osłabienie kości. Lekarz stwierdził, że pacjent cierpi na niedobór A. magnezu. C. Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Chude mięso i nasiona roślin strączkowych to cenne źródłoA. wapnia. B. magnezu. D. Na wykresie przedstawiono zawartość wody (wyrażoną w %) w różnych narządach. Sformułuj problem badawczy dotyczący zawartości wody w różnych narządach. (0–2). . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .12. Wpisz rodzaj zębów zaznaczonych na ilustracji literą x i określ ich funkcję. (0–2)x – . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .13. Uzupełnij zdania, korzystając z podanych pojęć. (0–3)zęby, ślinianki, dwunastnica, wątrobaW jamie ustnej odbywa się rozdrabnianie pokarmu, w którym uczestniczą . . . . . . . . . . . . . . . . .W skład układu pokarmowego wchodzi. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . – narząd, w którym powstaje żółć. Rozkład tłuszczów na glicerol i kwasy tłuszczowe rozpoczyna się w . . . . . . . . . . .14. Podkreśl nazwę odcinka przewodu pokarmowego, który nie bierze udziału w obróbce pokarmu. (0–1)jama ustna, gardło, jelito cienkie, żołądek15. Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1)Właściwości bakteriobójcze w przewodzie pokarmowym człowieka wykazujeA. kwas solny. D. Podkreśl nazwy odcinków przewodu pokarmowego, w których są trawione białka. (0–2)przełyk, żołądek, jelito grube,jelito cienkie, jama ustna17. Zaznacz punkt, w którym wyjaśniono znaczenie śluzu dla prawidłowego funkcjonowania żołądka. (0–1)A. Pozwala na czasowe gromadzenie większej ilości Umożliwia wchłanianie wody, soli mineralnych i Nawilża pokarm i chroni ścianę żołądka przed szkodliwym działaniem kwasu Przesuwa pokarm, zapobiegając jego zaleganiu w Podkreśl nazwy substancji, które są wchłaniane w kosmkach jelitowych. (0–2)błonnik pokarmowy, glukoza, skrobia, białka, glicerol, tłuszcze19. Spośród podanych pojęć wybierz przyczynęi skutek bulimii. (0–2)strach przed utyciem, głodówka, wyniszczenie organizmu, wymioty, ograniczenie jedzeniaPrzyczyna: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Skutek: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Bradykardia może występować jako stan fizjologiczny np. podczas snu, gdy częstość pracy serca spada zwykle do 40–50 uderzeń na minutę. Niskie tętno często występuje również u sportowców (np. trenujących sporty wytrzymałościowe) lub osób z wagotonią, czyli nadmierną aktywnością nerwu błędnego. Tego rodzaju bradykardie
W celu rozpoznania choroby wieńcowej (choroby niedokrwiennej serca) wykonywanych jest szereg badań. O ich doborze, na podstawie indywidualnych wskazań dla każdego pacjenta, decyduje lekarz. Badania laboratoryjne Badania laboratoryjne pozwalają wykryć czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, takie jak: zaburzenia gospodarki lipidowej: podwyższone stężenie cholesterolu, triglicerydów zaburzenia gospodarki węglowodanowej: cukrzyca, stan przedcukrzycowy inne zaburzenia, które mogą być przyczyną bólów w klatce piersiowej (zaburzenia elektrolitowe, niedokrwistość, nadczynność tarczycy, ostra niewydolność nerek). U każdego pacjenta powinny być wykonane następujące badania: morfologia krwi stężenie lipidów w osoczu (lipidogram) stężenie glukozy na czczo i po obciążeniu glukozą (doustny test tolerancji glukozy) stężenie kreatyniny Elektrokardiogram Ryc. 1. Przebieg badania EKG EKG jest zapisem elektrycznej aktywności serca. Pozwala wykryć nieprawidłowości, takie jak np. przeciążenie jam serca, świeży lub przebyty zawał serca, zaburzenia rytmu, zaburzenia przewodnictwa. W zapisie EKG wyróżnia się tzw. odcinki oraz załamki. Największe znaczenie praktyczne mają: odcinek PQ – jego wydłużenie świadczy o bloku przewodnictwa pomiędzy przedsionkami a komorą załamek P – świadczy o czynności i wielkości przedsionków serca załamki Q, R i S tworzące tzw. zespół QRS – świadczą o czynności i wielkości komór serca odcinek ST i załamek T – zmiany w tej części EKG mogą świadczyć o niedokrwieniu serca. czytaj więcej » Elektrokardiograficzny test wysiłkowy Jest to badanie, które pozwala ocenić pracę serca w czasie wysiłku. U osób z chorobą wieńcową mogą w czasie testu wystąpić objawy niedokrwienia mięśnia sercowego – ból w klatce piersiowej oraz zmiany w zapisie EKG, zwykle pod postacią obniżenia odcinka ST i odwrócenia załamka T (zmiana z dodatniego (wychylonego ku górze) na ujemny (zwrócony ku dołowi). czytaj więcej » 24-godzinna rejestracja EKG metodą Holtera Pozwala rozpoznać zaburzenia rytmu serca i zmiany niedokrwienne podczas codziennych czynności, często niemożliwe do zauważenia w kilkusekundowym zapisie standardowego EKG. Technik nakleja pacjentowi na klatkę piersiową elektrody i podłącza je do niewielkiego, przenośnego aparatu, z którym pacjent może iść do domu. czytaj więcej » Echokardiografia serca spoczynkowa, tzw. echo serca Badanie obrazowe z wykorzystaniem fal ultradźwiękowych, za pomocą którego uzyskuje się szereg istotnych informacji niezbędnych w diagnostyce kardiologicznej. Badanie to uwidacznia morfologię i czynność poszczególnych części serca, tj. komór, przedsionków, wielkich naczyń wychodzących z serca oraz zastawek serca. czytaj więcej » Echokardiografia obciążeniowa Badanie echokardiograficzne serca, wykonywane podczas wysiłku fizycznego lub po podaniu środków farmakologicznych (np. dobutaminy) u pacjentów niezdolnych do wysiłku. Pozwala dostrzec zaburzenia, które nie są widoczne podczas badania spoczynkowego. czytaj więcej » Scyntygrafia serca Ryc. 2. Aparat do wykonywania zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej Badanie uwidaczniające zaburzenia ukrwienia mięśnia sercowego. Badanie wykonuje się w spoczynku i podczas wysiłku, oceniając ewentualne zmiany w ukrwieniu ścian serca. czytaj więcej » Koronarografia Inwazyjne badanie pozwalające poznać dokładną budowę i przebieg tętnic wieńcowych oraz wszystkie nieprawidłowe zmiany w tych tętnicach. Jest niezbędna przed wykonaniem zabiegu poszerzania zwężonego naczynia, tzw. angioplastyki (poszerzenie balonem lub wprowadzenie stentu). czytaj więcej » Zdjęcie rtg. klatki piersiowej Pozwala na ocenę wielkości serca oraz ukazuje zarys dużych naczyń krążenia systemowego i płucnego. Na zdjęciu tym można zobaczyć powiększenie serca i cechy jego niewydolności. Tomografia komputerowa Badanie nieinwazyjne oceniające zarówno budowę i przebieg, jak i uwapnienie (calcium scoring) ścian tętnic wieńcowych. Wartość tego badania jest mniejsza niż klasycznej koronarografii, jednak u niektórych chorych może być ono przydatne. Rezonans magnetyczny serca Nieinwazyjne badanie umożliwiające ocenę anatomii serca, przepływu krwi w sercu oraz żywotności (odróżnienia obszarów żywego,ale niekurczącego się mięśnia sercowego od obszarów objętych blizną zawałową – martwych) Wykonanie tego badania rzadko jest konieczne. Pozytronowa tomografia emisyjna Metoda oceniająca żywotność mięśnia sercowego i przepływ krwi w sercu. Ze względu na duże koszty i małą dostępność, badanie to jest rzadko wykonywane.
Дιскωбሜ լ оζиጿαхрօዲι
Пежеղ ςиβոцωչ
ፊшостиφол ቃፓхрጱ
Ολևф ок υδаցዑвሹχ
Руйуփωруβω ኄиքех
Уբелеψο пупур
Оጊογаки аβозву
Клюρеск щሬኄεքуճፗտዜ
ቷаклፌмև φи
ጿուቼн и
ሹሞу էκ
Оբуснаβըն պу ኑաрαቡицащя
Скብδፉб դուχኆዣኮ
Эዝዕшитво էዮግбωպንдից орω
ኦκաкуյ ск
ፖօцεզовըն ቁγու бጦбևв
Егፈνа уςኤዘузαρ туск
Եկа ιкт ւቮ
ሚаհугукև ኯфեμол
О езв ሕբоզезу
chorobami serca i naczyń należy uwzględnić działania obejmujące wszystkie sfery życia pacjenta, ze szczegól-nym uwypukleniem profilaktyki powikłań oraz interwen-cji umożliwiających chorym sprawowanie samokontroli i samoopieki, a ich bliskim – opieki nieprofesjonalnej [4-8]. Celem niniejszej pracy było sformułowanie planuUszkodzenia i regeneracja występują naturalnie w obwodowym układzie nerwowym. Jeśli równowaga tych dwóch procesów jest zaburzona, np. przez choroby przewlekłe, lub powstaje w wyniku uszkodzenia mechanicznego, a regeneracja nerwów jest zaburzona, uszkodzenie nerwów może prowadzić do neuropatii obwodowej. Uszkodzenie nerwów może mieć jedną przyczynę, natomiast w wielu przypadkach, szczególnie w tych z przebiegiem przewlekłym, jest to kilka przyczyn, które wpływają na taki stan rzeczy. Przyczyny takie jak skaleczenie, rozciąganie, drgania, ucisk, niedokrwienie, stany zapalne, alkoholizm, zaburzenia metaboliczne (np. cukrzyca) lub podejmowane zabiegi medyczne, np. chemio- lub radioterapia czy zabiegi chirurgiczne, przyczyny genetyczne i niedobory mikroelementów, witamin bądź innych składników odżywczych mogą mieć istotny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego oraz jego składowych, czyli włókien nerwowych. Dlatego odpowiednio zaplanowane interwencje, które podejmuje człowiek, będą istotnym czynnikiem wpływającym zarówno na zapobieganie zaburzeniom włókien nerwowych, jak i na przywracanie ich sprawności w przypadku uszkodzeń. Jednym z elementów, które warto rozpatrzyć w przypadku zaburzeń pracy włókien nerwowych, jest dobrze dobrana suplementacja, której głównym celem będzie wspieranie przewodnictwa nerwowego oraz przyspieszenie regeneracji uszkodzonych nerwów. Dopóki uszkodzenia są mniejsze niż 50%, można zakładać, że właściwie prowadzona rehabilitacja połączona z odpowiednim stylem życia, czyli stosowną dietą (w tym wypadku absolutnie chodzi o dietę śródziemnomorską, czyli o sporą podaż kwasów NNKT, dużą podaż białka oraz wysoką podaż owoców i warzyw bogatych w naturalne antyoksydanty), będzie najlepszym wyborem. Jednak czasami ten wybór może być niewystarczający do wykonania całej pracy i przyda się go wesprzeć celowaną suplementacją. Na jakiej suplementacji się skupić? Niektóre składniki odżywcze mogą odgrywać rolę w konserwacji funkcji nerwów i ich zdrowia, a także w regeneracji uszkodzonej tkanki nerwowej. Jednym z czynników istotnie wpływających na funkcjonowanie układu nerwowego jest neurotrofina BDNF, czyli neurotroficzny czynnik pochodzenia mózgowego, który wpływa na przeżycie, wzrost i funkcje, zapewniając stabilizację synaps i regulując funkcje synaptyczne wraz z aksonami i dendrytycznymi rozgałęzieniami w ośrodkowym układzie nerwowym. Czynnik neurotroficzny pochodzenia mózgowego pełni funkcję ochronną w przeżywalności neuronów po uszkodzeniach i wiele badań wskazuje, że to właśnie on jest najlepszym kandydatem do miana swoistego bodyguarda nerwów. BDNF bierze czynny udział w pobudzaniu neurogenezy, czyli procesu powstawania nowych neuronów. Wspiera również przetrwanie istniejących neuronów i stymuluje wzrost, regenerację i tworzenie nowych neuronów i Soplówka jeżowata Suplementy, na które warto zwrócić uwagę, to cała gama produktów, które będą działać stymulująco na produkcję wspomnianej wcześniej neurotrofiny. Grzywa lwa, czyli Lion’s Mane – soplówka jeżowata, to grzyb, który dzięki zawartości hericeriny i erinaciny stymuluje produkcję BDNF oraz wpływa na mielinizację neuronów, czyli tworzenie niezbędnych dla przekaźnictwa neuronalnego osłonek mielinowych. Witaminy z grupy B Kolejnymi składowymi odgrywającymi bardzo istotną rolę w kontekście odpowiedniej pracy neuronów i układu nerwowego są witaminy z grupy B. Wykazują one działanie neuroprotekcyjne, przeciw ostremu i przewlekłemu bólowi związanemu z uszkodzeniem neuronów. Wykazano, że te witaminy mogą mieć działanie synergistyczne, które może prowadzić do wytwarzania endogennych czynników neurotroficznych, które poprawiają naprawę nerwów. Witaminy z grupy B są skuteczne w przewodzeniu nerwowym, budowie aksonów, syntezie neuroprzekaźników i stymulacji poprzez różne szlaki sygnałowe. Właściwości rekonstrukcyjne kompleksu B w nerwach mogą ułatwiać przywrócenie funkcji nerwów po ich uszkodzeniach. Kompleks witamin z grupy B wzmacnia BDNF, o którym była mowa wyżej. Witamina B1 jest kluczowym koenzymem biorącym udział w metabolizmie węglowodanów, które są głównym źródłem energii dla włókien nerwowych. Z tiaminy uzyskujemy pirofosforan tiaminy, który jest niezbędny do zasilania pirogronianu w metabolizmie energii, co prowadzi do powstania ATP. Co więcej, sam pirofosforan może działać jako przeciwutleniacz chroniący nerwy przed uszkodzeniem oksydacyjnym. Badania wykazują, że zastosowanie witaminy B1 przekłada się na wzrost prędkości przewodzenia nerwowego. Witamina B6 jest poniekąd neuroprzekaźnikiem biorącym udział w funkcjonowaniu układu nerwowego i niezbędną witaminą do produkcji związków hormonopodobnych. Jej niedobory lub nadmierne zużycie (np. poprzez nadmierną stymulację CUN) powodują neuropatię i mogą zaburzać prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Suplementacja witaminą B6 łagodzi objawy neuropatii i eliminuje powikłania, takie jak ból i drętwienie. W modelu szczurzym witamina B6 przeciwdziałała niszczącemu nerwy działaniu nadmiernego uwalniania glutaminianu, które jest ważnym mechanizmem uszkodzenia neuronów w niektórych chorobach neurologicznych. Kliniczne dowody na funkcję regeneracyjną można uzyskać z badań pacjentów z zespołem cieśni nadgarstka, w którym leczenie witaminą B6 zwiększało prędkość przewodzenia nerwów czuciowych, a tym samym zmniejszało objawy kliniczne. Witamina B12 (kobalamina) jest koenzymem zaangażowanym w wiele kluczowych szlaków metabolicznych w ludzkim organizmie, takich jak lipidy, węglowodany i białka. Badania przeprowadzone na witaminie B12 wykazały pozytywny wpływ metylokobalaminy i witaminy B12 na proces mielinizacji poprzez zwiększenie ekspresji zasadowego białka mieliny, co przyspieszało ten proces. W przypadku doboru witamin z grupy B warto wybierać produkty bazujące na wersjach zmetylowanych oraz dobierać działanie celowane, poprzedzone odpowiednio przeprowadzoną diagnostyką. Kwas alfa-liponowy Jednym z suplementów, na które również warto zwrócić uwagę, szczególnie że najczęściej jest on utożsamiany z działaniem regulującym gospodarkę cukrową, jest ALA – kwas alfa-liponowy. ALA oprócz tego, że wspomaga insulinowrażliwość, jest silnym antyoksydantem oraz może wspierać regulację pracy nerwów. Badania na grupie cukrzyków wykazały, że stosowanie ALA w dawce 600 mg dziennie przez 16 tygodni doprowadziło do zmniejszenia takich objawów jak piekący ból i parestezje. Co więcej, stosowanie leków przeciwbólowych doraźnych (w celu złagodzenia bólu) było mniejsze w grupie leczonej ALA. Zatem badanie to wykazało, że ALA łagodził objawy neuropatyczne, jednocześnie zmniejszając stosowanie leków ratunkowych u pacjentów z cukrzycą typu 2 z objawową polineuropatią. Inne badania, przeprowadzone na grupie 72 pacjentów, wykazały znaczące zmniejszenie objawów neuropatycznych przez obniżenie wyników NSS (neuropathy system score), SPNSQ (Subjective Peripheral Neuropathy Screen Questionnaire) i DN4 (douleur neuropathique) w dniu 40. w porównaniu z wartościami wyjściowymi. Wskaźniki BPI, NPSI i SDS w zakresie niepełnosprawności związanej z pracą, życiem społecznym i życiem rodzinnym również uległy znacznemu obniżeniu. Co więcej, 50% pacjentów oceniło swój stan zdrowia jako „lepszy” lub „znacznie lepszy” po podaniu kwasu alfa-liponowego. Wydaje się więc, że 600 mg kwasu ALA dziennie może być dobrym wsparciem dla lepszego funkcjonowania układu nerwowego oraz zmniejszenia dolegliwości związanych z neuropatiami. Kwasy omega-3 Ostatnim, a jednocześnie kolejnym bardzo istotnym punktem wsparcia dla układu nerwowego są kwasy tłuszczowe omega-3, szczególnie EPA oraz DHA. Między innymi dlatego właśnie dieta śródziemnomorska jest tak dobrym wyborem jako element wsparcia. Coraz więcej badań opisuje korzyści zdrowotne związane z kwasem dokozaheksaenowym (DHA), który jest jednym z najważniejszych członków rodziny kwasów tłuszczowych omega-3. DHA jest kluczowym składnikiem błon neuronalnych w miejscach przekazywania sygnału w synapsie, co sugeruje, że jego działanie jest niezbędne dla funkcjonowania mózgu. Wykazano, że kwasy tłuszczowe omega-3 przeciwdziałają niektórym pogorszeniom wynikającym z uszkodzenia mózgu i urazu rdzenia kręgowego. W tych procesach DHA może przyczyniać się do wspomagania płynności błony synaptycznej, podnoszenia poziomu BDNF, zmniejszania stresu oksydacyjnego oraz regulacji sygnalizacji komórkowej. W szczególności kwasy tłuszczowe omega-3 wykazały zdolność do odwracania skutków urazowego uszkodzenia mózgu poprzez stabilizację poziomów układów ważnych dla promowania homeostazy energetycznej i zmniejszania stresu oksydacyjnego, wpływającego na pracę mózgu oraz układu nerwowego. Ze względu na nieefektywność ludzkiego organizmu w wytwarzaniu niezbędnych kwasów tłuszczowych DHA ich odpowiednia suplementacja jest niezwykle ważna dla powodzenia strategii rehabilitacyjnych po uszkodzeniu układu nerwowego. Ogólnie rzecz biorąc, kwasy tłuszczowe omega-3 mają ogromny potencjał neuroprotekcyjny, pomagając przeciwdziałać skutkom urazów neurologicznych. Kolejną ważną sprawą dla zdrowia naszych nerwów jest regulacja stresu oksydacyjnego. Stres oksydacyjny jest czynnikiem wpływającym w sposób negatywny na procesy starzenia, funkcje kognitywne, możliwości regeneracyjne oraz wpływa na rozwój chorób – takich jak choroby sercowo-naczyniowe, nowotwory czy rozwój chorób neurodegeneracyjnych. Witamina E Jedną z najsilniejszych witamin dostępną w naszym arsenale antyoksydantów jest witamina E. Zwiększa porządek upakowania lipidów błonowych, co pozwala na ściślejsze upakowanie błony, a tym samym większą stabilność komórek. W 2011 roku Howard i in.... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź
Ratownik. Bradykardia to stan, w którym akcja serca jest zbyt wolna, a częstość uderzeń spada poniżej 60 uderzeń na minutę. Bradykardia jest zaburzeniem funkcji węzła zatokowego, które nie zawsze daje objawy. Sprawdź, kiedy trzeba ją leczyć!
Cukrzyca typu 2 jest powszechnym zjawiskiem. Lekarze nazywają ją chorobą cywilizacyjną, ponieważ bardzo często wynika z niezdrowego stylu życia – braku aktywności fizycznej i diety bogatej w cukier oraz żywność wysokoprzetworzoną. Możliwe powikłania cukrzycy obejmują uszkodzenie nerek i choroby sercowo-naczyniowe. Prozdrowotne właściwości orzechów Orzechy zawierają bardzo dużo nienasyconych kwasów tłuszczowych, błonnika, witaminy E, kwasu foliowego i składników mineralnych, w tym potasu, wapnia i magnezu. Jednak ze względu na swoją kaloryczność (dowiedz się, ile dokładnie kalorii zawierają poszczególne rodzaje orzechów) wiele osób z nich rezygnuje. To duży błąd, ponieważ wystarczy dosłownie kilka sztuk dziennie, by skorzystać z prozdrowotnych właściwości orzechów. Najnowsze badania wykazały, że spożywanie orzechów może pomóc zmniejszyć ryzyko chorób przewlekłych. Już wcześniejsze analizy wykazały, że spożywanie tych produktów jest pomocne w leczeniu objawów i powikłań cukrzycy. Badania pokazują, że składniki odżywcze w orzechach mogą poprawić ciśnienie krwi, kontrolować poziom cukru we krwi i powstawanie stanów zapalnych, jak również zwiększać metabolizm tłuszczów i pozytywnie wpływać na ściany naczyń krwionośnych. Czy orzechy są zdrowe? Orzechy to jedne ze zdrowszych produktów, które powinny stanowić składnik zdrowej diety. Dostarczają kwasów tłuszczowych z grupy Omega, wspierają pracę serca i układu krążenia, mogą poprawić stan naczyń krwionośnych. Do tego pozytywnie oddziałują na mózg. U uczniów i osób pracujących umysłowo mogą poprawiać zdolności zapamiętywania, a także koncentracji. Orzechy regulują również poziom cukru we krwi, stanowiąc profilaktykę przed cukrzycą. Korzystnie wpływają na gospodarkę lipidową, zapobiegając wysokiemu poziomowi cholesterolu w organizmie. Wartości odżywcze orzechów Zawartość kwasów tłuszczowych może być różna w poszczególnych rodzajach bakalii. Orzechy jednak dostarczają: kwasów Omega magnezu potasu żelaza fosforu wapnia białka błonnika pokarmowego witaminy A witamin z grupy B witaminy E Orzechy jako antyoksydanty Orzechy zawierają przeciwutleniacze, które wspierają usuwanie z organizmu wolnych rodników i działają antyoksydacyjnie. Dzięki temu stanowią profilaktykę przeciwstarzeniową i mogą zapobiegać rozwojowi chorób cywilizacyjnych, a także łagodzić stres oksydacyjny. Przeciwutleniacze znajdujące się w orzechach włoskich bardzo silnie oddziałują na organizm. Są niemal dwa razy silniejsze od tych, które znajdują się w witaminie E uważanej za witaminę młodości. Orzechy na pracę serca Orzechy zawierają dobre kwasy tłuszczowe, które stanowią paliwo dla serca i układu sercowo-naczyniowego. Spożywanie orzechów może wspierać prawidłową pracę serca i stanowić naturalną profilaktykę przed chorobami układu krążenia oraz chorobami cywilizacyjnymi. Orzechy pomagają zachować prawidłowe ciśnienie krwi, zapobiegają występowaniu zaburzeń pracy serca. Oprócz tego wspomagają gospodarkę lipidową, dzięki czemu zapobiegają podniesieniu poziomu cholesterolu w organizmie. Orzechy na obniżenie cholesterolu Orzechy bardzo korzystnie oddziałują na gospodarkę lipidową. Dzięki zawartości kwasów tłuszczowych, potasu, a także błonnika sprzyjają utrzymaniu prawidłowego poziomu cholesterolu. Mogą pomóc unormować jego poziom, a także wydalić z organizmu szkodliwe frakcje cholesterolu LDL. Orzechy powinny znaleźć się w codziennej diecie u osób, które są zagrożone wystąpieniem chorób układu krążenia oraz hipercholesterolemii. Stanowią profilaktykę przed rozwojem miażdżycy. Dlaczego orzechy są przydatne w cukrzycy? Orzechy zawierają dobre kwasy tłuszczowe, a także są cennym źródłem białka, lipidów oraz błonnika pokarmowego. Szczególnie korzystne proporcje kwasów tłuszczowych występują w orzechach włoskich, które zawierają głównie kwasy jednonienasycone i wielonienasycone. Dzięki temu mogą stanowić dobrą przekąskę, wspierającą pracę układu sercowo-naczyniowego oraz układu nerwowego. W przypadku cukrzycy orzechy obniżają poziom stanów zapalnych w organizmie. Oprócz tego pozytywnie wpływają na ciśnienie krwi, a także są w stanie kontrolować poziom cukru w organizmie. Korzystnie oddziałują na metabolizm tłuszczów i gospodarkę lipidową. Orzechy – zdrowy element diety diabetyka W tym najnowszym badaniu naukowcy wykorzystali kwestionariusze dietetyczne dotyczące konsumpcji orzechów. Uczestniczyło w nim blisko 16 000 dorosłych osób, które wypełniły kwestionariusze przed i po postawieniu diagnozy cukrzycy typu 2. Okazało się, że orzechy drzewne (takie jak migdały czy orzechy włoskie) mogą oferować więcej korzyści, ponieważ zawierają większe ilości składników odżywczych w porównaniu z orzeszkami ziemnymi. Badania wykazały, że u osób z cukrzycą typu 2, które zjadały pięć porcji orzechów tygodniowo, doszło do 17-procentowego zmniejszenia ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i 34-procentowego zmniejszenia ryzyka zgonu w związku z tym stanem. Osoby, które spożywały więcej orzechów po rozpoznaniu cukrzycy, miały o 11 procent niższe ryzyko chorób sercowo-naczyniowych i 25-procentowe zmniejszenie ryzyka zgonu z powodu chorób serca w porównaniu z osobami, które nie zwiększyły swojego spożycia orzechów. Jakie są najlepsze orzechy na cukrzycę? W prewencji pierwotnej cukrzycy typu 2, a także u osób, które już chorują na cukrzycę, najlepsze efekty przynosi jedzenie naszych rodzimych orzechów włoskich. Zawierają one kwas alfa-linolenowy, który korzystnie oddziałuje na poziom cukru w organizmie. Oprócz tego można jeść także orzechy nerkowca, pistacje czy migdały. Cukrzycy mogą także sięgać po inne rodzaje orzechów, pod warunkiem, że są to orzechy w formie surowej, nieprażone ani niesolone. Czy można jeść orzechy ziemne przy cukrzycy? Orzeszki ziemne mają niski indeks glikemiczny, dlatego mogą po nie sięgać osoby zagrożone insulinoopornością czy cukrzycą. Są dobrym źródłem białka roślinnego, zawierają niewiele węglowodanów, za to sporo błonnika oraz przeciwutleniaczy. Najlepiej spożywać je w formie nieprzetworzonej, bez dodatków masła, soli czy konserwantów. Orzechy nerkowca Orzechy nerkowca są bardzo zdrowe, korzystnie oddziałują na poziom glukozy i mogą stabilizować poziom cukru we krwi. Dostarczają dużych ilości błonnika, dzięki czemu zapobiegają nagłym skokom cukru we krwi. Mogą stanowić profilaktykę cukrzycy. Orzechy nerkowca są dobrym źródłem witaminy B6, która poprawia wchłanianie magnezu i sprzyja zmniejszeniu uczucia zmęczenia i znużenia. Korzystnie wpływają na metabolizm i procesy trawienne, wspomagają funkcjonowanie układu nerwowego, wspierając procesy regeneracji organizmu, a także pamięć i koncentrację. Witamina B6 zawarta w orzechach bierze udział również w produkcji czerwonych krwinek. Migdały Migdały to kolejne orzechy bogate w witaminy z grupy B. Pozytywnie wpływają na pracę układu nerwowego, wspierają mózg, poprawiają pamięć i koncentrację. Migdały dostarczają także kwasu foliowego, witamin A i E, dzięki czemu uważa się je za żywność wspierają zachowanie młodości i działającą przeciwstarzeniowo. Migdały oddziałują również pozytywnie na poziom cukru we krwi. Jak wynika z badań, wystarczy jeść kilka migdałów dziennie, by ustabilizować poziom glukozy w organizmie. Pistacje Pistacje to kolejne orzechy, które pozytywnie oddziałują na poziom glukozy w organizmie. Mają niski indeks glikemiczny, dlatego zaleca się je osobom z insulinoopornością. Zjedzenie kilku pistacji przed posiłkiem może zapobiec nagłym skokom cukru. Pistacje zawierają kwas foliowy, a także kwasy tłuszczowe z grupy Omega-3. Są dobrym źródłem białka, magnezu, żelaza, miedzi, manganu, potasu. Warto włączyć je do diety, dodawać do owsianki czy jaglanki, a nawet do deserów, by wspomóc funkcjonowanie organizmu. Orzechy ziemne Orzechy ziemne również mogą spożywać osoby chore na cukrzycę typu 2, insulinooporność czy osoby z chorobami układu krążenia. Orzechy ziemne zawierają dobre tłuszcze, witaminy z grupy B, witaminę E, fosfor, potas, magnez. Ich ogromną zaletą jest wysoka zawartość białka, najwyższa spośród wszystkich orzechów. Orzechy ziemne pozytywnie oddziałują na pracę mięśni, wspierają pracę układu pokarmowego, a dzięki zawartości błonnika na długo zapewniają uczucie sytości. Warto jednak pamiętać, by nie jeść ich w zbyt dużych ilościach, ponieważ mogą zbyt mocno obciążyć układ trawienny. Orzechy pekan Orzechy pekan zawierają bardzo korzystne jednonienasycone kwasy tłuszczowe. Dzięki temu pozytywnie oddziałują na pracę serca i układu krążenia, wspierają utrzymanie właściwego poziomu cholesterolu w organizmie. Wspomagają pracę mózgu, zdolności zapamiętywania i koncentracji. Orzechy pekan pomagają także uregulować poziom cukru we krwi. Czytaj też:8 nawyków, które pomogą ci schudnąć i zachować zdrowie
zaburzenia ogólnoustrojowe: zaburzenia elektrolitowe, niedoczynność tarczycy, choroby tkanki reumatyczne. Bradykardia: objawy. Bradykardia może być bezobjawowa, ale może również powodować zawroty głowy, omdlenia, mroczki przed oczami, a nawet zgon. Zwolnienie pracy serca może występować stale lub napadowo - tylko czasami.
30 maja 2022 - Przeczytasz w 3 minBadania serca – jak wyglądają i jakie są ich rodzaje? Choroby serca oraz układu naczyniowego stanowią obecnie najczęstszą przyczynę zgonów w Polsce. Możliwe jest jednak uniknięcie rozwoju ciężkich postaci tych schorzeń oraz ich komplikacji poprzez wczesne wykrycie charakterystycznych zaburzeń oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia. Z tego powodu warto wiedzieć jakie badania kardiologiczne są wykonywane, kiedy należy rozważać kontakt z kardiologiem i przeprowadzenie badań serca, a także co oznaczają ich wyniki. Czym są badania serca? Badania serca to grupa testów diagnostycznych, które nakierunkowane są na ocenę stanu zdrowia układu krążenia. Są one szczególnie istotne z klinicznego punktu widzenia, jako że choroby serca stanowią znaczące zagrożenie dla ogólnego stanu zdrowia. W skrajnych przypadkach mogą one doprowadzić do zaawansowanej niepełnosprawności lub nawet zgonu osoby chorej. Często choroby serca oraz układu naczyniowego pozostają bezobjawowe przez wiele lat. W tym czasie ciągle trwa jednak ich progresja, doprowadzająca po latach do stanu, gdy dostępne metody leczenia stają się ograniczone, a rokowania dla pacjenta – niekorzystne. Z tego powodu badania serca należy przeprowadzać regularnie, w celu uchwycenia zmian chorobowych na ich najwcześniejszych etapach, co pozwoli na sprawne wdrożenie leczenia oraz zminimalizuje ryzyko rozwoju ciężkich powikłań, takich jak niewydolność serca, przewlekła choroba wieńcowa lub też zawał mięśnia sercowego. Rodzaje badań kardiologicznych Podstawowe badania kardiologiczne zawierają się w badaniu przedmiotowym pacjenta. Na każdej wizycie (w szczególności kardiologicznej) lekarz wykonuje pomiar ciśnienia tętniczego, a także osłuchuje serce za pomocą stetoskopu. W przypadku podejrzenia zaburzeń rytmu serca pierwszym badaniem, które powinno zostać wykonane jest EKG, czyli elektrokardiografia. Badanie to polega na podłączeniu do pacjenta specjalnych elektrod, które poprzez pomiar zmian potencjałów elektrycznych są w stanie ocenić pracę serca. W przypadku podejrzenia zaburzeń krążenia sercowego (w przebiegu choroby wieńcowej) korzystne może być przeprowadzenie koronarografii. Jest to badanie radiologiczne, które z wykorzystaniem dożylnego środka kontrastowego pozwala na uwidocznienie naczyń tętniczych zaopatrujących mięsień sercowy w tlen, a także na zobrazowanie ich ewentualnych zwężeń. W określonych przypadkach lekarz może zlecić także przeprowadzenie innych badań obrazowych, takich jak echo serca (badanie USG serca) lub też rezonans magnetyczny mięśnia sercowego. Istotną rolę, szczególnie w zakresie profilaktyki chorób kardiologicznych odgrywają także badania laboratoryjne przeprowadzane z próbki krwi żylnej. Podstawowym badaniem profilaktycznym, szczególnie związanym z zapobieganiem chorobom serca, jest lipidogram. Test ten pozwala na dogłębne zbadanie stanu metabolizmu tłuszczowego poprzez pomiar określonych parametrów krwi żylnej, w tym także stężeń „złego” cholesterolu (frakcji lipoprotein LDL). Zaburzenia w poziomach lipoprotein LDL we krwi są ściśle związane ze znacząco zwiększonym rozwojem miażdżycy, a także związanych z nią komplikacji zdrowotnych, takich jak zawał mięśnia sercowego lub udar niedokrwienny mózgu. Poza pomiarem cholesterolu LDL lipidogram obejmuje pomiary stężenia cholesterolu HDL, czyli „dobrego” cholesterolu. Utrzymywanie właściwych stężeń tej substancji korzystnie wpływa na zdrowie sercowo-naczyniowe oraz chroni tętnice przed pojawieniem się ognisk miażdżycy. Istotnym elementem lipidogramu jest stężenie triglicerydów istotne dla oceny ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Ich nadmiar świadczy o nadmiernym spożyciu węglowodanów i tłuszczów i zbyt małym wydatkowaniu energii. Poza lipidogramem badania kardiologiczne krwi mogą obejmować także pomiar stężęnia NT-proBNP. Pomiar tego parametru pozwala na ocenę stopnia zaawansowania choroby w przebiegu niewydolności serca lub też przewlekłej choroby wieńcowej. Im większe zaburzenia funkcji mięśnia sercowego, tym wyższe wartości w badaniach diagnostycznych będzie osiągał NT-proBNP. W określonych przypadkach klinicznych korzystne może być także oznaczenie poziomu D-dimerów we krwi. Badanie to umożliwia wykrycie zaburzeń krzepnięcia krwi, które prowadzą do powstawania skrzepów, a tym samym zwiększają ryzyko wystąpienia zakrzepicy tętniczej oraz żylnej. Oznaczenie poziomów troponin sercowych wykorzystywane jest do diagnozowania zawału serca – z tego powodu w znaczącej większości przypadków wykonuje je się jedynie w warunkach szpitalnych. Kto powinien wykonać badania serca? Przeprowadzenie badań diagnostycznych związanych z wykrywaniem chorób serca zalecane jest przede wszystkim osobom, które znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju schorzeń kardiologicznych. Czynniki predysponujące do pojawienia się tego typu chorób to Nadciśnienie tętnicze,Otyłość,Cukrzyca,Siedzący tryb życia,Niski stopień aktywności fizycznej,Palenie wyrobów tytoniowych,Historia występowania chorób serca w rodzinie. W przypadku występowania typowych objawów kardiologicznych, takich jak ból w klatce piersiowej, uczucie duszności lub też kołatania serca należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, szczególnie jeżeli dolegliwości te pojawiły się nagle. Tego typu objawy mogą wskazywać na rozwój ostrego stanu chorobowego jakim jest zawał serca. Zawał mięśnia sercowego wymaga niezwłocznej, pilnej pomocy medycznej, jako że w krótkim czasie może prowadzić do rozwoju zaburzeń rytmu serca, a konsekwencji do wystąpienia nagłego zatrzymania krążenia. Źródła: Podobne artykuły18 maja 2022Dobry cholesterol – jak można podnieść jego poziom? W dzisiejszych czasach często słyszy się o „dobrym” oraz o „złym” cholesterolu. Za tymi określeniami kryją się kolejno frakcja HDL lipoprotein oraz frakcja LDL, jednak na podstawie samych nazw trudno ocenić, który cholesterol oraz dlaczego nazywany jest tym „dobrym”. Różnica jest znacząca, jako że odpowiednie stężenia tych związków we krwi bezpośrednio przekładają się na ogólny stan zdrowia oraz funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego. Warto wiedzieć co kryje się za tymi pojęciami, z czym związane są zaburzenia w obrębie stężeń cholesterolu we krwi oraz w jaki sposób zadbać o właściwe poziomy dobrego cholesterolu. Dobry cholesterol – co to jest? „Dobrym” cholesterolem nazywana jest frakcja lipoprotein o wysokiej gęstości, czyli HDL (ang. High-Density Lipoprotein). Lipoproteiny to specyficzne kompleksy białkowe, które odpowiedzialne są za transport związków tłuszczowych we krwi. Za transport cholesterolu we krwi odpowiadają w głównej mierze dwie grupy lipoprotein – lipoproteiny HDL oraz LDL (lipoproteiny o niskiej gęstości). Z tego powodu w badaniach diagnostycznych nazwa ich często upraszczana jest do określeń „cholesterol HDL” oraz „cholesterol LDL”. Ze względu na korzystny wpływ stężeń poszczególnych frakcji lipoprotein na stan zdrowia układu sercowo-naczyniowego frakcja, HDL nazywana jest „dobrym cholesterolem”, podczas gdy lipoproteiny o niskiej gęstości (LDL) nazywane są „złym cholesterolem”. Cholesterol to organiczny związek tłuszczowy (lipidowy), który pełni wiele istotnych funkcji. Jest on obecny w błonach wszystkich komórek ludzkiego ciała, dzięki czemu mogą utrzymywać one właściwy kształt. Dodatkowo, obecność cholesterolu w błonach komórkowych warunkuje prawidłową ich przepuszczalność dla licznych substancji oraz pierwiastków chemicznych. Cholesterol stanowi niezwykle ważny element syntezy wielu hormonów, takich jak hormony płciowe (estrogeny, testosteron) oraz hormony nadnerczy – glikokortykosteroidy. Bierze także udział w przemianach witaminy D oraz produkcji kwasów żółciowych, niezbędnych do prawidłowego przebiegu procesów trawienia. Frakcja HDL lipoprotein nazywana jest „dobrym” cholesterolem, ponieważ istnieje naukowo udowodniona odwrotna korelacja między stężeniami cholesterolu HDL we krwi, a częstością występowania chorób sercowo-naczyniowych. Oznacza to, że wyższe poziomy frakcji HDL związane są ze zmniejszoną zapadalnością na choroby serca. Lipoproteiny HDL pełnią istotną rolę w usuwaniu nadmiernych ilości związków tłuszczowych z krwi żylnej poprzez transport cholesterolu do wątroby, gdzie związek ten jest przetwarzany. Dodatkowo, lipoproteiny HDL wywierają protekcyjne działanie na ściany naczyń tętniczych, co chroni je przed rozwojem miażdżycy. Wysokie poziomy lipoprotein LDL z kolei związane są ze zwiększonym ryzykiem rozwoju licznych schorzeń, w szczególności miażdżycy. Z tego powodu ta grupa lipoprotein określana jest mianem „złego” cholesterolu”. Rozwój miażdżycy związany jest z odkładaniem się określonych związków tłuszczowych (w tym dużych ilości cholesterolu) wewnątrz ścian naczyń tętniczych. Są to tzw. blaszki miażdżycowe, które poprzez swój rozmiar zmniejszają światło naczynia krwionośnego, co utrudnia przepływ krwi. W skrajnych przypadkach blaszki miażdżycowe mogą całkowicie zamknąć światło naczynia lub też pękać co prowadzi do powstania skrzepliny oraz rozwoju poważnych powikłań związanych z niedokrwieniem określonego narządu. Długotrwała, nieleczona miażdżyca może prowadzić do przewlekłej choroby niedokrwiennej serca (choroby wieńcowej), zawału mięśnia sercowego lub też udaru mózgu. Badanie poziomu dobrego cholesterolu Ze względu na korzystny wpływ na zdrowie sercowo-naczyniowej frakcji HDL lipoprotein (czyli tzw. „dobrego cholesterolu”), warto zadbać o utrzymywanie jego wysokich poziomów we krwi. Badaniem, które pozwala na sprawdzenie stężeń poszczególnych związków tłuszczowych w organizmie jest lipidogram. Ten test diagnostyczny umożliwia dokładną kontrolę funkcjonowania metabolizmu tłuszczowego poprzez oznaczenie 5 parametrów związanych z przetwarzaniem związków lipidowych. W ramach lipidogramu oznaczane są następujące parametry: Frakcja HDL lipoprotein (tzw. „dobry cholesterol”).Frakcja LDL lipoprotein (tzw. „zły cholesterol”),Trójglicerydy,Cholesterol całkowity,Cholesterol nie-HDL (wszystkie rodzaje tzw. „złego cholesterolu”). Dzięki wczesnemu wykryciu zaburzeń lipidowych możliwe jest sprawne wdrożenie odpowiedniego leczenia, które pozwoli na przywrócenie równowagi pomiędzy poziomami poszczególnych związków tłuszczowych oraz znacząco zmniejszy ryzyko występowania chorób układu sercowo-naczyniowego. Lipidogram stanowi jedno z podstawowych badań profilaktycznych (razem z morfologią krwi, oznaczeniem poziomów kreatyniny oraz innymi). Osobom dorosłym zaleca się przeprowadzanie tych testów laboratoryjnych ok. raz w roku. W określonych przypadkach może być korzystne częstsze wykonywanie tego badania – dokładny zakres badań profilaktycznych oraz odstęp czasu pomiędzy ich przeprowadzaniem zależny jest od uwarunkowań zdrowotnych pacjenta. W celu odpowiedzialnego zaplanowania pełnej profilaktyki należy skonsultować się z lekarzem. Dobry cholesterol norma Normy stężeń cholesterolu HDL we krwi są zależne od płci osoby badanej. Najnowsze badania z zakresu kardiologii ustaliły normy „dobrego cholesterolu” na następujących poziomach: Dla kobiet – stężenia cholesterolu HDL powinny być wyższe niż 50 mg/dl,Dla mężczyzn – cholesterol HDL powinien utrzymywać się na poziomie powyżej 40 mg/dl. Dokładny zakres norm (poprawniej zakresów referencyjnych) dobrego cholesterolu każdorazowo powinien zostać wyszczególniony na wynikach badań diagnostycznych, które wydawane są pacjentowi. Ze względu na możliwe odmienności w zakresie metodologii przeprowadzenia tychże testów ich rezultaty każdorazowo należy zestawić z wartościami referencyjnymi obecnymi na otrzymanych wynikach. W przypadku rozbieżności należy skonsultować się z lekarzem, który zinterpretuje rezultaty badan oraz (jeżeli występuje taka konieczność) zleci dalsza diagnostykę i zaplanuje optymalne postępowanie lecznicze. Jak podnieść poziomy dobrego cholesterolu Ze względu na liczne, prozdrowotne działania cholesterolu HDL warto dbać o utrzymywanie prawidłowych, wysokich, poziomów tego związku w organizmie. Na obniżenie poziomów „dobrego cholesterolu” oraz wzrost stężeń cholesterolu LDL wpływa wiele czynników, z których najważniejszą rolę odgrywa nieprawidłowa dieta (bogata w cukry oraz tłuszcze nasycone), brak aktywności fizycznej oraz siedzący tryb życia. Aby podnieść poziomy „dobrego cholesterolu” należy przede wszystkim zmienić wymienione, szkodliwe nawyki. W układaniu codziennego jadłospisu należy ograniczyć spożywanie niezdrowych tłuszczów nasyconych. Tłuszcze zwierzęce warto zastąpić tłuszczami o pochodzeniu roślinnym, takimi jak np. oliwa z oliwek. Liczne badania naukowe wykazały, że spożywanie tego rodzaju oleju zwiększa poziomy cholesterolu HDL we krwi. W przypadku współwystępowania otyłości należy dążyć do odpowiedzialnej redukcji masy ciała. Można to osiągnąć poprzez zmniejszenie kaloryczności spożywanych codziennie posiłków oraz włączenie do swojego życia aktywności fizycznej. Szczególnie korzystny wpływ na wzrost stężeń cholesterolu HDL wykazują ćwiczenia aerobowe. W niektórych przypadkach w celu unormowania stężeń poszczególnych związków tłuszczowych może być konieczne dołączenie leczenia farmakologicznego. Z tego powodu, w przypadku występowania nieprawidłowości w wynikach lipidogramu warto skonsultować się z lekarzem. Na podstawie historii choroby, wyników badań diagnostycznych oraz dodatkowych uwarunkowań zdrowotnych będzie on w stanie zaplanować najlepsze dla danej osoby dalsze postępowanie diagnostyczno-lecznicze. Źródła: 19 października 2017Lipidogram, czyli cholesterol pod kontrolą Mimo że podwyższony poziom cholesterolu należy do najważniejszych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i determinuje występowanie innych poważnych dolegliwości, tylko niewielka część Polaków, których dotyka ten problem, ma tego świadomość. Aby ustrzec się chorób układu sercowo-naczyniowego lub przynajmniej zminimalizować ich ryzyko, warto regularnie wykonywać tzw. profil lipidowy (lipidogram) – badanie, które pozwala na monitoring prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Choć sam cholesterol jest związkiem chemicznym (lipidem z grupy steroidów), który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania, to w powszechnym odbiorze stał się synonimem zagrożenia zdrowia a nawet życia. Tymczasem, co do zasady, cholesterol ma działanie pozytywne, ponieważ jest niezbędny dla licznych i ważnych procesów zachodzących w organizmie, związanych z produkcją hormonów, syntezą witamin, czy procesów odpornościowych. Pomimo tego, że ludzki organizm posiada system wewnętrznej kontroli, pozwalający na automatyczne zmniejszanie lub zwiększanie wykorzystania cholesterolu dostarczanego z pożywieniem, w przypadku chronicznie złej diety oraz braku aktywności fizycznej z czasem dochodzi do zgromadzenia zbyt dużej ilości cholesterolu we krwi, co może być przyczyną wielu poważnych chorób. Lipidogram – co to takiego? Jednym z podstawowych badań pozwalających na weryfikację poziomu cholesterolu we krwi jest tzw. lipidogram, zwany również profilem lipidowym bądź, rzadziej, profilem tłuszczowym. Badanie to pozwala na kompleksową ocenę stanu gospodarki tłuszczowej w organizmie. Z wyniku lipidogramu, który otrzymujemy z laboratorium, dowiadujemy się, jaki jest nasz poziom cholesterolu całkowitego oraz jego frakcji LDL (ang. low-density lipoprotein), tzw. „złego” cholesterolu) i HDL (ang. high-density lipoprotein), tzw. „dobrego” cholesterolu trójglicerydów oraz wyliczanego nie-HDL – różnicy stężeń cholesterolu całkowitego i HDL Stężenia poszczególnych elementów lipidogramu pozwala lekarzowi ocenić, zawsze w oparciu o tzw. historię choroby pacjenta, stopień ryzyka sercowo – naczyniowego, czyli ryzyka wystąpienia lub zaostrzenia, jednej z chorób powszechnie kojarzonych z podwyższonym poziomem cholesterolu w organizmie (np. zawał mięśnia sercowego). Kiedy należy wykonywać lipidogram? Badanie lipidogramu przede wszystkim należy wykonywać u osób, u których ryzyko zaburzeń lipidowych jest podwyższone. Do tej grupy należą, np. osoby z klinicznymi objawami choroby sercowo – naczyniowej, ze stwierdzonymi blaszkami miażdżycowymi w tętnicach wieńcowych lub szyjnych, osoby chore na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, otyłość, przewlekłą chorobę nerek, przewlekłe autoimmunologiczne choroby zapalne, osoby pochodzące z rodzin, w których występuje przedwczesna choroba sercowo – naczyniowa czy potomkowie osób z ciężką dyslipidemią. U zdrowych osób dorosłych, w których rodzinach nie występują choroby układu krążenia, badanie lipidogramu można rozważyć w przypadku mężczyzn powyżej 40 i kobiet powyżej 50 lub po menopauzie, szczególnie w przypadku innych czynników ryzyka sercowo – naczyniowego. Badanie poziomu cholesterolu i trójglicerydów należy monitorować regularnie, zgodnie z zaleceniami swojego lekarza. W zależności od uzyskanych wyników, współistniejących chorób, ogólnego stanu zdrowia oraz innych czynników ryzyka sercowo – naczyniowego, lekarz poinformuje Cię jak często powinieneś oznaczać lipidogram. Poziom cholesterolu całkowitego, jego frakcji oraz trójglicerydów tradycyjnie oznacza się w surowicy na czczo, po upływie co najmniej 12 godzin od ostatniego posiłku. Obecnie uważa się, że pobieranie krwi na czczo nie jest niezbędne w przypadku badań przesiewowych i oceny ryzyka. Podczas kontroli i monitorowania leczenia pacjentów ze stwierdzoną hipertriglicerydemią, pozostanie na czczo przed badaniem jest konieczne. Profil lipidowy należy badać regularnie, ponieważ dostarcza przesłanek do oceny sprawności układu krążenia oraz ryzyka miażdżycy, choroby wieńcowej, zawału serca czy udaru mózgu. Pamiętajmy, że choć w niektórych przypadkach wysoki poziom cholesterolu uwarunkowany jest genetycznie, ważną rolę w utrzymaniu prawidłowej gospodarki lipidowej odgrywa zbilansowana, zdrowa dieta oraz regularna aktywność fizyczna. Lipidogram – cena Koszt wykonania badania lipidogramu różni się w zależności od konkretnej placówki i wynosi około 25-45 zł. Zakresy referencyjne dla poszczególnych elementów lipidogramu, określane obiegowo jako normy, ustalane są przez Polskie Towarzystwo Kardiologiczne (DTK) w porozumieniu z Polskim Towarzystwem Diagnostyki Laboratoryjnej (PTDL). W przypadku zakresów nie-HDL i LDL zalecane poziomy prawidłowe rozróżniają grupy osób zdrowych wraz z osobami o małym i umiarkowanym ryzyku; grupę osób z dużym ryzykiem oraz grupę osób z bardzo dużym ryzykiem. Źródło: Wytyczne Polskiego Forum Profilaktyki. 12 maja 2022Prawidłowy poziom cholesterolu – jak o niego zadbać? Obecnie często słyszy się o „złym” i „dobrym” cholesterolu. Podwyższone poziomy cholesterolu LDL (tzw. „złego” cholesterolu) występują dość często wśród ogólnej populacji. Przewlekłe utrzymywanie się tego zaburzenia związane jest ze znaczącym wzrostem ryzyka wielu groźnych chorób, w szczególności dotyczących układu sercowo-naczyniowego. Jakie mogą być przyczyny wysokiego cholesterolu oraz co zrobić, aby zadbać o powrót tych wartości do normy? Cholesterol – co to jest? Cholesterol to związek chemiczny zaliczany do grupy lipidów. Cholesterol pełni wiele, niezwykle istotnych funkcji w ludzkim organizmie. Odpowiada on za prawidłową pracę układu hormonalnego oraz nerwowego, a także warunkuje prawidłowe formowanie błon komórkowych. W badaniach laboratoryjnych, które mają na celu pomiar stężeń związków tłuszczowych z krwi pacjenta (lipidogram) oznaczane są poziomy cholesterolu całkowitego oraz cholesterolu HDL i LDL. Oznaczenia te odnoszą się do dwóch grup lipoprotein, czyli specyficznych kompleksów białkowych odpowiedzialnych za transport tłuszczów (w tym także cholesterolu) w ludzkim organizmie. Frakcja lipoprotein HDL (high density lipoprotein – lipoproteiny o wysokiej gęstości) określana jest jako „dobry” cholesterol. Cząsteczki tego związku są tam ściśle upakowane, w przeciwieństwie do frakcji LDL (low density lipoprotein – lipoproteiny o niskiej gęstości), czyli tzw. „złego” cholesterolu. Wysokie stężenia frakcji LDL cholesterolu stanowią istotny czynnik ryzyka dla wielu chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze, miażdżyca naczyń krwionośnych oraz jej powikłania – zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu. Podwyższony poziom cholesterolu – co to oznacza? Stan podwyższonego poziomu cholesterolu we krwi określany jest jako hipercholesterolemia. Obecnie za wartości przekraczające normę według Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego uznaje się wartości cholesterolu LDL powyżej 3 mmol/l (115 mg/dl) oraz cholesterolu całkowitego powyżej 5 mmol/l (190mg/dl). Szacuje się, że nawet u połowy polskiej populacji poziomy cholesterolu we krwi są zbyt wysokie. Zjawisko to może mieć wiele przyczyn, najczęściej jednak związane jest z nieprawidłowymi nawykami żywieniowymi. Poza nieprawidłową dietą często dochodzi do tego brak aktywności fizycznej oraz siedzący tryb życia, związany z pracą zawodową. Połączenie obu tych zjawisk w dużej ilości przypadków skutkuje rozwojem nadwagi oraz otyłości. Warto zaznaczyć, że podwyższone poziomy cholesterolu obecne są częściej u mężczyzn niż u kobiet, szczególnie po 40 roku życia. Ryzyko występowania hipercholesterolemii zwiększone jest także u pacjentów przyjmujących określone leki (np. doustne leki antykoncepcyjne) oraz chorujących na cukrzycę, niedoczynność tarczycy, lub też zespół nerczycowy. Warto pamiętać, że problem wysokiego cholesterolu może także dotyczyć osób młodych oraz szczupłych, które jednak prowadzą niezdrowy tryb życia (związany z paleniem papierosów) oraz wykazują określone predyspozycje genetyczne. Skutki wysokich poziomów cholesterolu Podwyższone poziomy cholesterolu są jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju licznych chorób, w szczególności dotyczących serca oraz naczyń krwionośnych. Wysokie stężenia frakcji LDL we krwi predysponują do rozwoju tzw. blaszek miażdżycowych. Są to patologiczne zmiany zlokalizowane w ścianach tętnic, które prowadzą do zmniejszenia ich światła, co znacząco utrudnia przepływ przez nie krwi. W przypadku zaawansowanej miażdżycy może dochodzić do pękania tychże blaszek oraz powstawania zatorów w naczyniach krwionośnych, co skutkuje rozwojem niedokrwienia określonych narządów w postaci np. udaru mózgu lub też zawału mięśnia sercowego (w zależności od lokalizacji zakrzepu). Stany te stanowią bezpośrednie zagrożenie życia. W przypadku braku odpowiednio szybko wdrożonego leczenia specjalistycznego mogą one prowadzić do zgonu pacjenta lub przewlekłego, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Jak zbadać poziom cholesterolu? – diagnostyka Regularne przeprowadzanie badań kontrolnych jest podstawą właściwego dbania o własny stan zdrowia. Badanie stężeń cholesterolu we krwi zalecane jest wszystkim osobom dorosłym, szczególnie ze współwystępującymi czynnikami ryzyka. Dla zbyt wysokich stężeń cholesterolu czynniki ryzyka to Obciążenie rodzinne – historia występowania zaburzeń stężeń cholesterolu LDL u krewnych pacjenta,Cukrzyca,Nadwaga oraz otyłość,Siedzący tryb życia,Nieprawidłowa dieta – wysokokaloryczna z dużą ilością węglowodanów oraz tłuszczów,Płeć męska,U kobiet – wiek pomenopauzalny,Przewlekły stres,Palenie papierosów oraz innych wyrobów tytoniowych. Podstawowym testem diagnostycznym, który pozwala na dogłębny pomiar stężeń związków tłuszczowych we krwi (w tym także cholesterolu) jest lipidogram. Podczas tego badania oznaczane są następujące parametry: Cholesterol całkowity (CHOL),Lipoproteiny o wysokiej gęstości (cholesterol HDL),Trójglicerydy (TG),Lipoproteiny o niskiej gęstości (cholesterol LDL),Cholesterol nie-HDL (wyliczany z różnicy stężeń cholesterolu całkowitego oraz cholesterolu HDL). W określonych przypadkach lekarz może zadecydować o przeprowadzeniu dodatkowych badań diagnostycznych. Dokładny zakres profilaktycznych testów laboratoryjnych zależy od uwarunkowań zdrowotnych pacjenta oraz współwystępujących obciążeń zdrowotnych. Jaka dieta na obniżenie cholesterolu? Dieta ma znaczący wpływ na poziomy cholesterolu w naszej krwi. Z tego powodu w wielu przypadkach możliwe jest skuteczne kontrolowanie stężeń cholesterolu poprzez odpowiednią zmianę nawyków żywieniowych oraz behawioralnych. Podstawową zasadą przy układaniu diety na obniżenie cholesterolu jest ograniczenie obecnych w niej tłuszczów nasyconych oraz zmiana tychże na tłuszcze nienasycone. Spożywanie dużych ilości nasyconych tłuszczów przyczyna się do wzrostu stężeń „złego” cholesterolu we krwi, czyli frakcji lipoprotein LDL. Aby zadbać o niski poziom cholesterolu we krwi korzystne mogą być określone modyfikacje codziennego jadłospisu, jak np.: Zamiana czerwonego mięsa (wieprzowiny, wołowiny) na mięso białe, czyli drobiowe,Unikanie produktów bogatych w tłuszcze – na przykład zamiana śmietany na jogurt naturalny oraz masła na margarynę,Unikanie żywności wysokoprzetworzonej, takiej jak fast foody lub gotowe ciasta,Unikanie produktów zawierających olej palmowy, takich jak słone przekąski lub słodycze,Częste spożywanie świeżych owoców i warzyw,Włączenie do diety ryb morskich. Podczas stosowania diety mającej na celu obniżenie cholesterolu warto pamiętać także o uwzględnieniu w niej odpowiedniej ilości błonnika oraz kontrolowaniu ilości spożywanej soli. Dobranie właściwej diety, która będzie skutecznie odpowiadała potrzebom zdrowotnym pacjenta może być dość skomplikowane samodzielnie. Z tego powodu warto rozważyć wizytę u dietetyka, który na podstawie wywiadu oraz celów pacjenta będzie w stanie ułożyć jadłospis precyzyjnie odpowiadający na potrzeby danej osoby. Przygotowanie do badania cholesterolu Badanie poziomu cholesterolu we krwi (lipidogram), przeprowadzane jest z próbki krwi żylnej pacjenta. Wykonanie tego typu testów diagnostycznych często wymaga określonego przygotowania. W przypadku nieprzestrzegania zaleceń przez pacjenta wyniki testu mogą być niewiarygodne, przez co nie mogą zostać wykorzystane w procesie diagnostycznym oraz może wystąpić konieczność powtórzenia badania. Na pobranie krwi do lipidogramu nie jest konieczne przychodzenie w godzinach porannych, ani na czczo. Najnowsze badania z zakresu diagnostyki laboratoryjnej wykazały, że spożywanie posiłków przed pobraniem krwi oraz pora dnia, w której przeprowadzane jest badanie nie wpływa na wiarygodność uzyskanych wyników lipidogramu. W przypadku występowania dodatkowych lub też innych zaleceń zwianych z przygotowaniem się do badania cholesterolu pacjent powinien zostać o tym poinformowany przez lekarza. Bibliografia: Powiązane badaniaLipidogram (CHOL, HDL, nie-HDL, LDL, TG)Lipidogram (CHOL, HDL, nie-HDL, LDL, TG). Lipidogram - ilościowa ocena frakcji cholesterolu i trójglicerydów, przydatna w diagnostyce dyslipidemii oraz w ocenie ryzyka miażdżycy i chorób całkowityCholesterol całkowity. Pomiar stężenia cholesterolu całkowitego (CHOL) jest przesiewowym badaniem cholesterolu, pozwalającym na wstępną ocenę ryzyka rozwoju miażdżycy i chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak choroba wieńcowa i zawał serca, udar mózgu i miażdżyca tętnic kończyn dolnych itd. Cholesterol całkowity obejmuje trzy frakcje: lipoproteinę niskiej gęstości, LDL; lipoproteinę wysokiej gęstości, HDL (ang. high-density lipoprotein) oraz łącznie, lipoproteinę bardzo małej gęstości, VLDL i lipoproteinę o pośredniej gęstości, się do naszego newslettera, a bezpośrednio na Twoją skrzynkę będą trafiać informacje dotyczące usług i nowości w ofercie badań, nt. akcji profilaktycznych w zakresie ochrony zdrowia oraz nowo otwieranych placówek w Twojej okolicy.
Z reguły nie stanowi zagrożenia dla chorego. Jest to stan, w którym bicie serca jest przyspieszone i wynosi ponad 100 uderzeń na minutę. Ten rodzaj częstoskurczu jest odpowiedzią organizmu na duży stres czy nadmierny wysiłek fizyczny. Tachykardia serca jest niebezpieczna, gdy pojawia się bez przyczyny.
Co krew mówi o zdrowiu Twojego serca? Badanie krwi jest zawsze pierwszym krokiem w celu ustalenia przyczyny naszych sercowych dolegliwości. Jedynie przy podejrzeniu zawału serca wykonuje się wcześniej badanie EKG. Czego poszukujemy we krwi osoby z podejrzeniem choroby serca? Najważniejsze badania laboratoryjne wykonywane u pacjenta z problemami kardiologicznymi to: profil lipidów (uwzględniający cholesterol całkowity, cholesterol LDL i HDL), poziom triglicerydów, stężenie glukozy na czczo i hemoglobiny glikowanej oraz białko C-reaktywne (CRP). Choć diagnostykę rozpoczyna się od tych podstawowych badań laboratoryjnych, to ostatecznie rozpoznanie zawsze wymaga przeprowadzenia bardziej specjalistycznych badań. Badania laboratoryjne w diagnostyce chorób serca Badanie EKG – złoty standard w chorobach serca EKG to podstawowe badanie wykorzystywane w diagnostyce chorób serca. Jest graficznym odzwierciedleniem jego czynności bioelektrycznej. Skurcz serca i sposób rozprzestrzeniania się impulsu elektrycznego w mięśniu sercowym narysowany jest w formie krzywej. Rejestracja pola elektrycznego wytwarzanego przez serce w każdej minucie jego pracy możliwa jest dzięki umieszczeniu elektrod na ciele pacjenta. Siatka milimetrowa, na której urządzenie drukuje wykres, umożliwia pomiar częstotliwości rytmu serca oraz analizę głównych elementów wykresu (załamków: P, Q, R, S i T). Co powinniśmy wiedzieć o badaniu EKG? Wysiłkowe badanie EKG – co to takiego? Wysiłkowe badanie EKG to test zdrowotny, w trakcie którego czynność serca rejestrowana jest za pomocą tych samych elektrod co w klasycznym EKG, ale podczas wykonywanego wysiłku fizycznego. Ma on na celu ocenę pracy serca w warunkach zwiększonego obciążenia, jakim jest wysiłek fizyczny. Wysiłkowe badanie EKG jest szczególnie przydatne w diagnozowaniu choroby niedokrwiennej serca. Może być wykonane na bieżni ruchomej lub na specjalnym rowerze. Jak przygotować się do badania? Do czego służy wysiłkowe badanie EKG? Co to jest badanie EKG metodą Holtera? EKG metodą Holtera polega na rejestracji zapisu EKG w sposób ciągły prze 24 godziny. Pozwala na ocenę patologii serca i zmian jego pracy, które ujawniają się jedynie w określonych warunkach. EKG spoczynkowe pozwala zarejestrować zmiany stale występujące lub przypadkowo uchwycone podczas badania. Jest to tylko krótki, kilkuminutowy zapis, który nie pozwala uchwycić pewnych zmian, pojawiających się okresowo. Dlatego powstał 24-godzninny sposób rejestrowania zmian rytmu serca – Holter EKG. Jakie są wskazania do 24-godzinnego badania EKG metodą Holtera? Wszystko o Holter EKG Echokardiografia – gdy chcemy obejrzeć serce Echokardiografia wykorzystuje fale ultradźwiękowe do obrazowania serca. Badanie echokardiograficzne pokazuje serce w trakcie jego pracy w czasie rzeczywistym. Dwuwymiarowy obraz wyświetlany jest na ekranie monitora komputera, do którego sygnał dociera z głowicy przyłożonej do klatki piersiowej. Badanie echo (skrót o echokardiografii) jest nieinwazyjne – pozwala nam niejako oglądać pracę serca przez ścianę klatki piersiowej. Echo serca dostarcza nam informacji zarówno na temat budowy anatomicznej serca, jak i jego czynności. Nieinwazyjność, łatwa dostępność badania, duża dokładność pomiarów oraz względnie niska cena badania sprawiły, że współczesna kardiologia nie istniałaby bez możliwości wykonania echokardiografii. Co powinniśmy wiedzieć o echokardiografii? Echokardiografia obciążeniowa Echokardiografia obciążeniowa łączy w sobie dwie metody: EKG wysiłkowe i echo serca. Echokardiografia obciążeniowa jest jedną z metod stosowanych w diagnostyce i ocenie rokowniczej w chorobie wieńcowej. Obciążenie serca można osiągnąć poprzez wysiłek fizyczny, środki farmakologiczne lub przezprzełykową stymulację serca. Badanie jest bardziej czułe niż zwykłe echo serca lub EKG oddzielnie i daje mniej wyników fałszywych. Jak wygląda echokardiografia wysiłkowa? Na czym polega echokardiografia obciążeniowa? Koronarografia – naczynia wieńcowe od wewnątrz Koronarografia to badanie inwazyjne, które pozwala na zobrazowanie naczyń wieńcowych od wewnątrz. Samo badanie polega na nakłuciu tętnicy, przez którą wprowadza się specjalny, cienki cewnik do światła naczynia. Cewnik następnie przesuwa się wzdłuż naczyń aż dotrze się nim do tętnic wieńcowych. Przez wprowadzony cewnik podaje się następnie środek cieniujący, który wypełniając naczynia uwidacznia ich budowę, średnicę światła i przebieg. Koronarografia to nie tylko doskonała metoda diagnostyczna. Za pomocową koronarografii możliwe jest wykonanie szeregu zabiegów: poszerzenia zwężonego naczynia, założenia stentu i wiele innych. Jest to zatem również jedna z lepszych metod terapii stosowanych w chorobie wieńcowej. Koronarografia – na czym polega to badanie? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
.
